Cubryńska Strażnica
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Cubryńska Strażnica (2332 m n.p.m.[1]) – szczyt w masywie Cubryny (2376 m) w Tatrach Polskich. Znajduje się w północnej grani Cubryńskiego Zwornika, pomiędzy nim a Turnią Zwornikową, w odległości około 85 m na północny wschód od Cubryńskiego Zwornika[1]. Cubryńska Strażnica jest zwornikiem; ku północnemu zachodowi poprzez Żelazko odbiega od niej grańka do Mnichowej Kopy. Wschodnie stoki Cubryńskiej Strażnicy opadają do żlebu z Hińczowej Przełęczy oraz na Wielką Galerię Cubryńską[2].
Państwo | |
---|---|
Pasmo | |
Wysokość |
2332 m n.p.m. |
Wybitność |
4 m |
49°11′18,5″N 20°03′19,2″E |
W przewodnikach wspinaczkowych Witolda Henryka Paryskiego[3] i Władysława Cywińskiego[4] Cubryńska Strażnica nie jest nazwana. Władysław Cywiński wzmiankuje ją w opisie drogi wspinaczkowej (nr 82) górną częścią północnej grani Cubryny[4]. Autorem nazwy kulminacji jest Grzegorz Głazek, który podaje ją w swoich opracowaniach topograficznych masywu Cubryny[5][6]. Cubryńska Strażnica bywa przedstawiana jako najwyższy szczyt tatrzański wznoszący się całkowicie w Polsce. Jest to jednak szczyt o niewielkiej wybitności. W zestawieniu wybitnych szczytów tatrzańskich najwyższym szczytem całkowicie znajdującym się na terenie Polski pozostaje Kozi Wierch[7].
Znad Morskiego Oka Cubryńska Strażnica wygląda na najwyższy szczyt masywu Cubryny, jest to jednak tylko za sprawą perspektywy; jest bliżej niż właściwy, wyższy wierzchołek Cubryny[7].