Drabina odległości kosmicznych
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drabina odległości kosmicznych – szereg metod, którymi astronomowie określają odległości do obiektów astronomicznych. Prawdziwy bezpośredni pomiar odległości do ciała niebieskiego jest możliwy tylko dla tych obiektów, które są wystarczająco blisko (około tysiąca parseków) od Ziemi. Techniki określania odległości do bardziej oddalonych obiektów opierają się na różnych korelacjach pomiędzy metodami poprawnymi dla mniejszych odległości a metodami, które działają dla dalszych. Kilkanaście metod opiera się na świecach standardowych, które są obiektami astronomicznymi o znanej jasności[uwaga 1] (absolutnej wielkości gwiazdowej).
Techniki odpowiednie dla galaktyk gwiazdotwórczych.
Techniki odpowiednie dla galaktyk II populacji.
Geometryczne techniki odległości.
Technika PNLF odpowiednia dla wszystkich populacji Supergromady w Pannie.
Linia ciągła: Dobrze wyskalowany szczebel drabiny. Linia przerywana: Niepewna (niedokładna) skala szczebla drabiny.Analogia z drabiną wzięła się z faktu, iż żadna technika nie umożliwia pomiaru we wszystkich skalach odległości spotykanych w astronomii. Pewne metody mogą być użyte do pomiarów bliskich odległości, inne do pomiarów zakresów od bliskich do średnich itd. Każdy szczebel drabiny dostarcza informacji, która z metod może być użyta do określenia odległości na następnym, wyższym szczeblu.