Dzieje Pawła i Tekli
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dzieje Pawła i Tekli (łac. Acta Pauli et Theclae) – apokryficzna historia, przypominająca nieco swego rodzaju religijną „powieść romantyczną”[1], opowiadająca o wpływie apostoła Pawła na młodą dziewczynę o imieniu Tekla. Jest zaliczana do apokryfów Nowego Testamentu.
Dzieło to powstało pod koniec II wieku na terenie Azji Mniejszej i skupia oraz interpretuje legendy o apostole Pawle. Przedstawia Pawła jako oddanego celibatariusza, cudotwórcę i heroicznego męczennika. Bardziej niż jako teologa przedstawia go jako propagatora prostej wiary, dającej się streścić w kilku zdaniach[2]. Dzieło ukazuje nauczanie mężczyzn przez kobiety oraz kładzie nacisk na zachowanie dziewictwa[3]. Zdaniem Clare Drury z poglądami podobnymi do wyrażonych w Dziejach polemizują listy pasterskie, zabraniając nauczania przez kobiety i podkreślając znaczenie małżeństwa[4].