Elżbieta Hutten-Czapska
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Elżbieta Hutten-Czapska z domu Meyendorff (ur. 22 września 1833 w Petersburgu, zm. 4 października 1916 w Mińsku) – polska numizmatyczka, współzałożycielka Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego w Krakowie.
Iwan Makarow, Elżbieta Hutten Czapska (1880) | |
Odmiana hrabiowska herbu Leliwa nadana rodowi Hutten-Czapskich | |
Rodzina | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
22 września 1833 |
Data i miejsce śmierci |
4 października 1916 |
Ojciec |
Józef Meyendorff (1795–1863) |
Mąż |
Emeryk Hutten-Czapski (1828–1896) |
Dzieci |
Zofia (1857–1911), |
Córka barona Józefa Woltera Konrada Meyendorffa (1795–1863), tajnego radcy rosyjskiego, i Zofii hrabianki Stackelberg (1806–1891). Była żoną Emeryka Zachariasza Hutten-Czapskiego, matką Karola Jana Hutten-Czapskiego i Jerzego Hutten-Czapskiego[2].
Po niespodziewanej śmierci męża w 1896 roku odegrała ogromną, pierwszoplanową rolę w stworzeniu Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego[3] i w 1901 roku dokonała jego otwarcia wraz z Feliksem Koperą[4].