Franciszek Ksawery Branicki
hetman wielki koronny, targowiczanin / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Franciszek Ksawery Branicki?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Franciszek Ksawery Branicki herbu Korczak (ur. ok. 1730 w Barwałdzie, zm. 1819 w Białej Cerkwi) – pierwszy generał adiutant królewski w 1764 roku[1], minister wojny w Straży Praw[2], generał artylerii litewskiej w latach 1768–1773, hetman polny koronny w 1773–1774, hetman wielki koronny w latach 1774–1793, generał lejtnant wojsk koronnych od 1764, podstoli koronny 1764–1766, generał Imperium Rosyjskiego od 1795, poseł na sejm w 1752 i sejm konwokacyjny (1764)[3], łowczy koronny w 1766 roku, starosta halicki w latach 1763–1767[4].
portret pędzla Jánosa Rombauera z 1818 roku | |||
Korczak | |||
Rodzina | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
ok. 1730 | ||
Data i miejsce śmierci | |||
Ojciec | |||
Matka |
Melania Teresa Szembek | ||
Żona | |||
Dzieci |
Katarzyna Branicka | ||
Odznaczenia | |||
|
Przeciwnik reform Sejmu Czteroletniego i Konstytucji 3 Maja, współtwórca konfederacji targowickiej, w czasie insurekcji kościuszkowskiej uważany za wielkiego zdrajcę i skazany in effigie na karę śmierci.