Głębokie gardło (film)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Głębokie gardło (ang. Deep Throat) – amerykański film pornograficzny z czasów złotej ery porno, reżyserowany przez Gerarda Damiano i zrealizowany w ciągu sześciu dni w Fort Lauderdale w stanie Floryda. Obraz miał premierę 12 czerwca 1972, w roli główniej wystąpiła aktorka Linda Lovelace. Był to pierwszy film gatunku dopuszczony do oficjalnej dystrybucji kinowej w Stanach Zjednoczonych.
Gatunek | |
---|---|
Kraj produkcji | |
Język |
angielski |
Czas trwania |
Stany Zjednoczone: 61 minut |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role |
Harry Reems |
Zdjęcia |
Harry Flecks |
Produkcja |
Louis Peraino |
Budżet |
22 500 USD[1] |
Przychody brutto |
30–50 mln USD (szacowane)[2] |
Kanwą filmu są seksualne perypetie i przeżycia kobiety, która – w wyniku wady genetycznej – łechtaczkę ma umiejscowioną w gardle[3]. Film doczekał się pięciu kolejnych części w reżyserii Josepha W. Sarno (Deep Throat II 1987), Petera Northa (Deep Throat 3 1989) i Rona Jeremy’ego (Deep Throat 4 1990, Deep Throat 5 1991, Deep Throat 6 1992).
W 2005 ukazał się film dokumentalny pt. Głęboko w gardle (Inside Deep Throat) w reżyserii Randy’ego Barbato i Fentona Baileya, opowiadający o losach ludzi pracujących przy filmie, a także jego wpływie na amerykańską kulturę i obyczajowość[4].