Greckie wojska najemne w starożytności
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Greccy najemnicy w starożytności (stgr. μισθοφόροι misthoforoi, lp. μισθοφόρος, od μισθός – „zarobek” i φέρω – „nosić”) – oddziały zbrojne uczestniczące zarobkowo w konfliktach wojennych świata antycznego, złożone z Greków różnego pochodzenia. Przez stulecia ziemie ich były największym dostawcą najemników dla świata starożytnego, którzy służyli obcym jako członkowie oddziałów przybocznych (gwardyjskich) albo jako zwykli żołnierze[1].
Żołnierze ci rekrutowali się zarówno spośród Hellenów zamieszkujących Grecję kontynentalną (głównie z Arkadii i Attyki), jak i Azję Mniejszą (głównie Jonię), a także z oddziałów innych nacji (np. Karyjczyków), gdzie dominowały wzory greckie oraz grecka sztuka wojenna. W okresie od VII wieku p.n.e. (zwłaszcza od V p.n.e.) aż po II stulecie p.n.e. odgrywali istotną rolę w basenie Morza Śródziemnego jako element składowy ówczesnych wojen i rozstrzygnięć politycznych. Ich epokę zakończyła militarna ekspansja republikańskiego Rzymu, nie korzystającego jeszcze z wojsk najemnych.