Dragacz (gromada)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dragacz – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
gromada | |||
1954–1973 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Data powstania |
5 października 1954 | ||
Data likwidacji |
1 stycznia 1973 | ||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
Liczba reprezentantów | |||
| |||
brak współrzędnych |
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Dragacz z siedzibą GRN w Dragaczu utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie świeckim w woj. bydgoskim, na mocy uchwały nr 24/12 WRN w Bydgoszczy z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Dragacz, Bratwin, Michale i Wielkie Stwolno ze zniesionej gminy Grupa w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 23 członków gromadzkiej rady narodowej[7].
31 grudnia 1961 do gromady Dragacz włączono wsie Wielkie Zajączkowo i Wielki Lubień, przysiółki Małe Zajączkowo, Zajączkowo i Mały Lubień oraz kolonię Kompania ze zniesionej gromady Wielkie Zajączkowo w tymże powiecie[8].
1 stycznia 1969 do gromady Dragacz włączono obszar zniesionej gromady Górna Grupa w tymże powiecie[9].
Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[10]. 1 stycznia 1973 w powiecie świeckim utworzono gminę Dragacz[11].