Gubernia płocka
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Gubernia płocka (ros. Плоцкая губерния) – gubernia utworzona w 1837 z województwa płockiego, zachowując jego granice i stolicę (Płock) jako miasto gubernialne.
gubernia | |||
Gmach Rządu Gubernialnego w Płocku | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Siedziba | |||
Powierzchnia |
10187,7 km² | ||
Populacja (1910) • liczba ludności |
| ||
• gęstość |
75 os./km² | ||
Szczegółowy podział administracyjny | |||
Liczba powiatów |
7 | ||
Położenie na mapie Królestwa Polskiego | |||
|
(W czasie powstania styczniowego Rząd Narodowy dnia 28 marca 1863 r. ogłosił Regulamin władz administracyjnych w byłym Królestwie Kongresowym. Według regulaminu zniesiono podział administracyjny na gubernie, a zamiast tego byłe Królestwo Kongresowe podzielono na osiem województw w granicach z 1816 r. Na terenie guberni płockiej przywrócono województwo płockie.)[2]
Na mocy ustawy o reorganizacji urzędów gubernialnych z 31 grudnia 1866 r. unifikujących administrację w Imperium Rosyjskim, w 1867 roku z obszaru guberni augustowskiej oraz płockiej utworzono nowe gubernie: płocką – mniejszą niż poprzednio, suwalską – głównie z obszarów byłej gub. augustowskiej oraz odnowioną łomżyńską, nawiązującą do departamentu łomżyńskiego Księstwa Warszawskiego.
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego w 1887 dzieli gubernię na następujące powiaty (ujezdy):