Gwóźdź
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Gwóźdź – wykonany z metalu trzpień zaostrzony z jednej strony, z drugiej zakończony płaskim łbem. Gwóźdź służy do łączenia różnych elementów (zazwyczaj drewna). Połączenie jest utrzymywane dzięki siłom tarcia działającym wzdłuż osi gwoździa oraz dzięki sztywności trzpienia. Początkowo gwoździe były wykonywane z kutej miedzi, następnie z kutej stali. Obecnie gwoździe wykonywane są przede wszystkim ze stalowego drutu. W Polsce pierwsze maszyny do produkcji gwoździ pojawiły się w XIX wieku. Obecnie różne rodzaje gwoździ i sposoby ich wykonywania są objęte Polskimi Normami min: PN-EN 10230-1:2003 – Gwoździe z drutu stalowego, PN-EN 10230-1 – Gwoździe budowlane.
Do wbijania gwoździ używany jest młotek lub gwoździarka.
Ze względu na typy i przeznaczenie gwoździe według PN dzielimy na:
- Grupy, według podstawowego przeznaczenia
- Podgrupy, według szczegółowego zastosowania
- Rodzaje, według cech konstrukcyjnych.