Hangul
alfabet koreański, jednoszeregowy, 24-literowy / Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Hangul?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Hangul (również hangŭl, hangeul, hangyl, kor. 한글) – alfabet koreański stworzony w XV wieku przez Sejonga Wielkiego; składa się z 24 znaków: 14 spółgłosek i 10 samogłosek. Jest jednym z niewielu alfabetów[1], które zostały stworzone sztucznie, a nie wyewoluowały z hieroglifów czy ideogramów, jak to się działo w przypadku większości współczesnych pism. Każda sylaba zapisywana jest jako blok, na polu kwadratu, składający się ze znaków alfabetu (tzw. jamo). Słowa w tym alfabecie zapisywać można poziomo lub pionowo.
Powyżej napis Chosŏn'gŭl; poniżej Hangeul | |||
| Charakterystyka | |||
| Rodzaj | |||
|---|---|---|---|
| Typ |
nielinearne | ||
| Kierunek pisma |
od lewej do prawej | ||
| Języki pisma | |||
| Czas używania |
od XV w. | ||
| Twórca | |||
| Kodowanie | |||
| Unicode |
U+AC00–U+D7AF | ||
| ISO 15924 |
| ||
| |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
| Nazwa koreańska | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Oops something went wrong: