Henry Charlton Bastian
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Henry Charlton Bastian (ur. 26 kwietnia 1837 w Truro, zm. 17 listopada 1915 w Chesham Bois) – angielski lekarz, fizjolog, neurolog, przyrodnik. Członek Royal Society od 1868.
Był trzecim synem kupca Jamesa Bastiana i Charlotte Eliza Bullmore. Dzieciństwo spędził w Falmouth. Jeszcze w szkole rozwinął zainteresowanie przyrodą i zajmował się florą i fauną Kornwalii. Studiował na University of London, studia ukończył w 1861. Został wtedy asystentem i wykładowcą anatomii patologicznej w St Mary’s Hospital. Był jednym z pierwszych lekarzy neurologów zatrudnionych w National Hospital, Queen Square.
W 1866 ożenił się z Julią Augustą Orme, miał trzech synów i córkę.
Jako neurolog miał duży wkład w afazjologię. Rozszerzył koncept afemii Broki i afazji Trousseau o agrafię, afazję odbiorczą i aleksję. W 1898 powrócił do tematyki afazji obszerną pracą A Treatise on Aphasia and Other Speech Defects.
Był zwolennikiem teorii samorództwa. Polemizował z odkryciami Pasteura, Virchowa, Huxleya i Wallace’a; podtrzymywał błędne teorie na temat pochodzenia życia w swoich publikacjach.