Indiana Jones i Świątynia Zagłady
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Indiana Jones i Świątynia Zagłady[uwaga 1] (ang. Indiana Jones and the Temple of Doom) – amerykański film przygodowy z 1984 roku w reżyserii Stevena Spielberga. Druga część cyklu o przygodach archeologa Indiany Jonesa, nieraz numerowana również jako część 24. z racji włączania do kanonu serii Przygód młodego Indiany Jonesa i traktowania całości jako Wielkiej Księgi Przygód Indiany Jonesa. W głównej roli po raz drugi wystąpił Harrison Ford.
czarno-biały kadr | |||
Gatunek | |||
---|---|---|---|
Rok produkcji | |||
Data premiery |
8 maja 1984 | ||
Kraj produkcji | |||
Język | |||
Czas trwania |
118 minut | ||
Reżyseria | |||
Scenariusz |
George Lucas | ||
Główne role | |||
Muzyka | |||
Zdjęcia | |||
Scenografia |
Roger Cain | ||
Kostiumy | |||
Montaż | |||
Produkcja |
Robert Watts | ||
Wytwórnia | |||
Dystrybucja |
PL: Polfilm[2] | ||
Budżet |
28 mln USD | ||
Przychody brutto |
333 mln USD | ||
Poprzednik |
Poszukiwacze zaginionej Arki (1981) | ||
Kontynuacja | |||
| |||
| |||
Strona internetowa |
Druga część charakteryzuje się mroczniejszym klimatem, lecz także sporą dawką humoru wnoszoną przez postać partnerki Indiany, Willie Scott, zagranej przez Kate Capshaw. Jednym z najbardziej rozpoznawalnych elementów filmu jest słynna scena pościgu wagoników w kopalni.
Świątynia Zagłady jest prequelem Poszukiwaczy zaginionej Arki. Jej akcja rozgrywa się w 1935, a więc na rok przed wydarzeniami ukazanymi w pierwszej części.
Wiele kontrowersji wzbudziła jednak spora brutalność filmu. Szczególnie krytykowano realistyczną scenę wyrywania serca.
Znany był też pod tytułem Indiana Jones i Świątynia Przeznaczenia[3].
Film w Polsce dostępny jest wyłącznie w wersji lektorskiej.