Józef II Habsburg

Józef II Habsburg (ur. 13 marca 1741 w Wiedniu, zm. 20 lutego 1790 tamże) – cesarz rzymski w latach 1765–1790, przedstawiciel absolutyzmu oświeconego[1], w czasie urzędowania wdrożył wiele reform dotyczących systemu podatkowego i szkolnictwa, wprowadził silne scentralizowane rządy, tolerancję religijną, ograniczył wpływy duchowieństwa i zniósł poddaństwo osobiste chłopów[2].

Quick facts: Okres, Poprzednik, Następca, Okres, Poprzedni... ▼

Józef II Habsburg

Joseph Benedikt August Johann Anton Michael Adam

Król Niemiec
Okres	od 27 marca 1764 do 20 lutego 1790
Poprzednik	Franciszek I Lotaryński
Następca	Leopold II Habsburg
Cesarz rzymski
Okres	od 18 sierpnia 1765 do 20 lutego 1790
Poprzednik	Franciszek I Lotaryński
Następca	Leopold II Habsburg
Król Czech i Węgier
Okres	od 23 września 1765 do 20 lutego 1790
Poprzednik	Maria Teresa Habsburg
Następca	Leopold II Habsburg
Arcyksiążę Austrii
Okres	od 23 września 1765 do 20 lutego 1790
Poprzednik	Maria Teresa Habsburg
Następca	Leopold II Habsburg
książę Cieszyna
Okres	od 18 sierpnia 1765 do 8 kwietnia 1766
Poprzednik	Franciszek I Lotaryński
Następca	Albert Sasko-Cieszyński i Maria Krystyna
Dane biograficzne
Dynastia	Dom Habsbursko-Lotaryński
Data i miejsce urodzenia	13 marca 1741 Wiedeń
Data i miejsce śmierci	20 lutego 1790 Wiedeń
Ojciec	Franciszek I Lotaryński
Matka	Maria Teresa Habsburg
Żona	Izabela Maria Burbon-Parmeńska Maria Józefa Antonina Wittelsbach
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Po śmierci ojca Franciszka I Lotaryńskiego w 1765 r. dopuszczony do współrządzenia z matką w dziedzicznych krajach austriackich. Wbrew woli Marii Teresy polecił zająć miasta spiskie (1769), czym rozpoczął I rozbiór Polski (1772). Rządził państwem austriackim w latach 1780–1790.

Od 1780 wyłączny władca krajów habsburskich. Naśladował pruski militaryzm. Dążył do budowy zwartej monarchii z jednolitym językiem, administracją i systemem podatkowym. Najstarszy syn cesarzowej Marii Teresy Habsburg i Franciszka I Lotaryńskiego, wnuk Karola VI Habsburga. Miał dwie żony: Izabelę Marię Parmeńską i Marię Józefę Wittelsbach; zmarł jednak bezpotomnie (dwie jego córki z pierwszego małżeństwa zachorowały i umarły w dzieciństwie). Rozpoczął proces podporządkowywania Kościoła katolickiego państwu (józefinizm). W katalogu kar kryminalnych zniósł karę śmierci.