Język kurmandżi
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Język kurmandżi, kurdi, północnokurdyjski[1] – język z grupy irańskiej.
|
Ten artykuł od 2023-09 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Obszar |
Turcja, Syria, Irak, Iran, Liban, Armenia, Azerbejdżan, Gruzja, Turkmenistan | ||||
---|---|---|---|---|---|
Liczba mówiących |
ok. 14,6 mln | ||||
Pismo/alfabet |
alfabet łaciński, zmodyfikowane arabskie, cyrylica, ormiańskie | ||||
Klasyfikacja genetyczna | |||||
Status oficjalny | |||||
Ethnologue | 3 środek szerszej komunikacji↗ | ||||
Kody języka | |||||
ISO 639-2 | brak | ||||
ISO 639-3 | kmr | ||||
IETF | kmr | ||||
Glottolog | nort2641 | ||||
Ethnologue | kmr | ||||
WALS | kji | ||||
SIL | kmr | ||||
W Wikipedii | |||||
| |||||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Liczbę osób posługujących się językiem kurmandżi ocenia się na ok. 14,6 mln, z czego 8 miliony zamieszkują wschodnie regiony Turcji[1]. Pozostali użytkownicy kurmandżi to mieszkańcy Syrii, Iranu, Iraku, Libanu, Armenii, Gruzji, Azerbejdżanu i Turkmenistanu[1].
W klasyfikacji Ethnologue tworzy tzw. makrojęzyk kurdyjski, wraz z sorani (środkowokurdyjskim) i południowokurdyjskim[2]. Bywa podkładany pod pojęcie języka kurdyjskiego. Niemniej między północno- a środkowokurdyjskim istnieją silne różnice w zakresie morfologii, które utrudniają wzajemne zrozumienie[3].
Ethnologue wyróżnia następujące dialekty kurmandżi: boti (botani), marashi, ashiti, bayezidi, hekari, shemdinani, shikakî, silivî, mihemedî[1].
W 1932 r. powstał system pisma na bazie alfabetu łacińskiego. Alfabetem łacińskim posługuje się ludność w Turcji i Syrii. Do zapisywania języka kurmandżi wykorzystywane bywa też pismo arabskie (Iran, Irak, Syria, Liban), cyrylica (Rosja, Armenia) lub pismo ormiańskie (Armenia)[1].