Język polski
język zachodniosłowiański z gałęzi lechickiej / Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Język polski?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należą również czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej. Jest językiem urzędowym w Polsce oraz należy do oficjalnych języków Unii Europejskiej.
 |
Na tę stronę wskazuje przekierowanie z „polski”. Zobacz też: Polski – nieistniejąca wieś na Mierzei Wiślanej. |
 |
Ten artykuł dotyczy języka. Zobacz też: Język Polski – czasopismo. |
| Obszar |
Polska (38,5 mln) oraz Niemcy, Ukraina, Białoruś, Litwa, Rosja, Stany Zjednoczone, Szwecja, Kanada, Brazylia, Australia, Izrael, Irlandia, Wielka Brytania, Francja, Czechy, Słowacja, Kazachstan, Argentyna, Norwegia i inne kraje | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | |||||||
| Pismo/alfabet | |||||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||||
| Status oficjalny | |||||||
| język urzędowy |  Polska, jeden z urzędowych w  Unii Europejskiej, drugi urzędowy w São Mateus do Sul (gmina i miasto w stanie Parana, Brazylia)[5], w gminie Áurea w Brazylii w stanie Rio Grande do Sul[6], a także w gminie Mallet w stanie Parana[7]
| ||||||
| Organ regulujący | Rada Języka Polskiego | ||||||
| Ethnologue | 1 narodowy↗ | ||||||
| Kody języka | |||||||
| Kod ISO 639-1↗ | pl | ||||||
| Kod ISO 639-2↗ | pol | ||||||
| Kod ISO 639-3↗ | pol | ||||||
| IETF | pl | ||||||
| Glottolog | poli1260 | ||||||
| Ethnologue | pol | ||||||
| GOST 7.75–97 | пол 540 | ||||||
| WALS | pol | ||||||
| SIL | pol[8] | ||||||
| Dialekty | |||||||
| odmiana ogólnopolska
| |||||||
| Występowanie | |||||||
 | |||||||
| W Wikipedii | |||||||
| |||||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||||
Język polski ma obecnie największą społeczność użytkowników wśród przedstawicieli słowiańszczyzny zachodniej i jest drugim językiem słowiańskim pod względem liczby użytkowników[9][10][11]. Ocenia się, że jest mową ojczystą ok. 44 mln ludzi na świecie[1] (w literaturze naukowej można spotkać szacunki od 39[2][3] do 48 mln[4]). Współcześnie dominuje na terenie Polski, kraju stosunkowo jednolitego pod względem językowym[12], używany jest także w krajach ościennych z polską ludnością autochtoniczną stanowiącą mniejszość narodową oraz przez Polonię, czyli ludność polską zamieszkałą za granicą.
Z punktu widzenia typologii jest językiem fleksyjnym[13], z rozbudowaną fleksją w zakresie morfologii[14]. Akcent w języku polskim pada zwykle na drugą sylabę od końca, a w zdaniu przeważa szyk SVO (podmiot orzeczenie dopełnienie)[12]. Dziś cechuje się słabo zaznaczonym i zanikającym zróżnicowaniem gwarowym, które ustępuje miejsca dominującej roli języka standardowego[15]. Do zapisu języka polskiego służy alfabet łaciński, wzbogacony o dodatkowe znaki diakrytyczne.
Wywodzi się z języka praindoeuropejskiego za pośrednictwem prasłowiańskiego. Spośród głównych języków słowiańskich wykazuje najbliższe pokrewieństwo ze słowackim[11] i czeskim[15], ale dzieli również wiele cech z językiem ukraińskim ze względu na długotrwałe kontakty obu języków[15][16]. Na język polski duży wpływ wywarły także języki germańskie, zwłaszcza niemiecki i jidysz oraz italskie, takie jak łacina i francuski, które rzutowały na polską leksykę i gramatykę[17][18][19]. Historycznie polszczyzna była istotną lingua franca w regionie Europy Środkowo-Wschodniej, o znaczeniu akademickim i dyplomatycznym[20][21].
Jego regulacją zajmuje się Rada Języka Polskiego, pełniąca funkcję doradczą[22].
Oops something went wrong: