Język scytyjski
martwy język z irańskiej gałęzi rodziny indoeuropejskiej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Język scytyjski – język z grupy wschodnioirańskiej, używany w starożytności w Scytii (obecnie Ukraina, południowa Rosja i Kazachstan), spokrewniony z językiem sogdyjskim i językiem sakijskim. Po najeździe Hunów zastąpiony przez języki tureckie. Współcześnie jego jedyną pozostałością jest język osetyjski.
Szybkie fakty Obszar, Liczba mówiących ...
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących |
0 (język wymarły) | ||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Kody języka | |||
ISO 639-3 | xsc | ||
IETF | xsc | ||
Glottolog | oldo1234 | ||
Linguist List | xsc, scyt | ||
Dialekty | |||
ISO 639-3: xln – alański ISO 639-3: oos – staroosetyjski | |||
Występowanie | |||
Zasięg języka Scytów i Sarmatów w I wieku p.n.e. | |||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Zamknij