Język wczesny nowoangielski
język wymarły / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Język wczesny nowoangielski – określenie na okres w historii języka angielskiego, dotyczące lat 1440–1650. Pierwsza edycja Biblii króla Jakuba oraz dzieła Williama Shakespeare'a zostały napisane we wczesnym nowoangielskim, jednakże w Biblii króla Jakuba celowo zachowano wiele archaizmów, które nie były w użyciu, gdy ją wydano. Osoby znające angielski generalnie rozumieją wczesny nowoangielski, chociaż czasem tłumaczenie jest utrudnione z powodu zmian w gramatyce i znaczeniach niektórych słów oraz różnicach w zapisie. W okresie języka wczesnego nowoangielskiego rozpoczęła się standaryzacja języka angielskiego.
Ten artykuł od 2016-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Szybkie fakty Obszar, Liczba mówiących ...
Obszar |
obecnie wymarły, dawniej Wielka Brytania i jej kolonie | ||||
---|---|---|---|---|---|
Liczba mówiących |
wymarły | ||||
Pismo/alfabet | |||||
Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
Kody języka | |||||
ISO 639-6 | emen | ||||
IETF | en-emodeng | ||||
W Wikipedii | |||||
| |||||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Zamknij