Jan Aleksander Koniecpolski
wojewoda bracławski i sieradzki / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jan Aleksander Koniecpolski herbu Pobóg (ur. 1635, zm. zapewne 3 grudnia 1719 w Rakołupach) – starosta baliński od 1683, sieradzki od 1690. Od 1692 koniuszy wielki koronny. Wojewoda bracławski 1704–1710, sieradzki 1710–1719, rotmistrz Jego Królewskiej Mości i starosta doliński w 1683 roku[1].
Ten artykuł dotyczy wojewody bracławskiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku. |
|
Ten artykuł od 2008-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Pobóg | |||
Rodzina | |||
---|---|---|---|
Data urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Ojciec | |||
Matka |
Konstancja Stanisławska | ||
Żona |
Elżbieta Rzewuska | ||
|
Syn Krzysztofa Koniecpolskiego i Konstancji Stanisławskiej kasztelanki halickiej.
Poseł sejmiku podolskiego na sejm 1683 roku[1]. Był członkiem konfederacji sandomierskiej 1704 roku[2]. W 1718 roku został wyznaczony senatorem rezydentem[3]. Ze względu na „braki w prawie” do których się przyznawał unikał działalności politycznej i nie uczestniczył w sejmach i sejmikach.
Ożenił się z Elżbietą Febronią Rzewuską, córką podskarbiego wielkiego koronnego Michała Floriana[4]. Zmarł bezpotomnie po długotrwałej chorobie zapewne 3 grudnia 1719, pochowano go w krypcie kościoła Świętej Trójcy w Koniecpolu. Na nim wygasł ród Koniecpolskich, przez co zgodnie z tradycją nad jego grobem złamano szablę i strzaskano tarczę herbową[5]. Jego prawnymi sukcessorami zostali synowie Marianny z Koniecpolskich Walewskiej, wojewodzianki parnawskiej, oraz jej męża Zygmunta, kasztelana rozpirskiego[4].
Założył w 1696 miasto Janów[6]. Ufundował w 1703 r. kościół pw. Matki Bożej Bolesnej w Rożniatowie[7][8].