Jan Paweł II

Jan Paweł II (łac. Ioannes Paulus PP. II, wł. Giovanni Paolo II, właśc. Karol Józef Wojtyła^ⓘKarol Józef Wojtyła[1]; ur. 18 maja 1920 w Wadowicach, zm. 2 kwietnia 2005 w Watykanie) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy krakowski (1958–1964), arcybiskup metropolita krakowski (1964–1978), kardynał prezbiter (1967–1978), zastępca Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski (1969–1978), 264. papież i 6. Suweren Państwa Watykańskiego w latach 1978–2005. Święty Kościoła katolickiego.

Ten artykuł dotyczy papieża. Zobacz też: film o tytule Jan Paweł II. Na tę stronę wskazuje także przekierowanie „Karol Wojtyła”. Zobacz też: Karol Wojtyła – polski oficer, ojciec Jana Pawła II.

Quick facts: Kraj działania, Data i miejsce urodzenia... ▼

Jan Paweł II

Ioannes Paulus Secundus

Karol Józef Wojtyła
Papież Biskup Rzymu Suweren Państwa Watykańskiego
Jan Paweł II w 2004 roku
Totus Tuus Cały Twój
Kraj działania	Polska, Watykan
Data i miejsce urodzenia	18 maja 1920 Wadowice
Data i miejsce śmierci	2 kwietnia 2005 Watykan
Miejsce pochówku	bazylika św. Piotra na Watykanie (kaplica św. Sebastiana)
Papież
Okres sprawowania	16 października 1978 – 2 kwietnia 2005
Arcybiskup metropolita krakowski
Okres sprawowania	8 marca 1964 – 16 października 1978
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diakonat	20 października 1946
Prezbiterat	1 listopada 1946
Nominacja biskupia	4 lipca 1958
Sakra biskupia	28 września 1958
Kreacja kardynalska	26 czerwca 1967 Paweł VI
Kościół tytularny	św. Cezara w Pałacu
Pontyfikat	16 października 1978
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wiadomości w Wikinews
Strona internetowa

Quick facts: Czczony przez, Beatyfikacja, Kanonizacja, Wsp... ▼

Święty

portret Jana Pawła II (aut. Zbigniew Kotyłło)
Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	1 maja 2011 plac Świętego Piotra przez Benedykta XVI
Kanonizacja	27 kwietnia 2014 plac Świętego Piotra przez Franciszka
Wspomnienie	22 października (dzień inauguracji pontyfikatu)
Atrybuty	pierścień rybaka, buty papieskie, pastorał, piuska, mitra
Patron	Rodzin, Światowych Dni Młodzieży, Akcji Katolickiej w Polsce, Ruchu Apostolstwa Młodzieży, polsko-ukraińskiego pojednania, 11 miast w Polsce[uwaga 1], powiatu tatrzańskiego, województwa kujawsko-pomorskiego i małopolskiego
Szczególne miejsca kultu	kaplica św. Sebastiana w Watykanie, sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie, Dom Rodzinny w Wadowicach

Kawaler Orderu Orła Białego; poeta, poliglota, a także aktor niezawodowy, dramaturg i pedagog. Filozof historii, fenomenolog, mistyk i przedstawiciel personalizmu chrześcijańskiego.

16 października 1978 został wybrany na papieża przez drugie zgromadzenie kardynałów, po śmierci Jana Pawła I, który zmarł po trzydziestu trzech dniach pontyfikatu. Przyjął imiona Jan Paweł dla uhonorowania swojego poprzednika. Jego wybór na Stolicę Piotrową miał szczególny wpływ na wydarzenia w Europie Wschodniej i w Azji w latach 80. i 90. XX wieku, w szczególności na przemiany demokratyczne w Polsce i w innych krajach bloku wschodniego. Od początku swojego pontyfikatu prowadził energiczne działania przeciwko komunizmowi i uciskowi politycznemu.

Za główny cel papiestwa postawił sobie transformację i zmianę położenia Kościoła katolickiego, chciał „postawić swój Kościół w sercu nowego sojuszu religijnego, który zgromadziłby żydów, muzułmanów i chrześcijan w wielkiej religijnej armadzie”^{[potrzebny przypis]}. Przyczynił się do poprawienia relacji Kościoła katolickiego z judaizmem, islamem, z Kościołem prawosławnym oraz Wspólnotą anglikańską[2][3][4]. Był jednym z najczęściej podróżujących światowych przywódców w historii, odwiedzając w czasie swojego pontyfikatu 129 państw, co interpretowano jako chęć zbudowania relacji między różnymi narodami i religiami.

Podzielał nauczanie Kościoła w takich kwestiach jak utrzymanie celibatu, potępienie mechanicznej, chemicznej i hormonalnej antykoncepcji, sprzeciwiał się aborcji i eutanazji, podtrzymywał stanowisko Kościoła o prawie do życia oraz niedopuszczenie kobiet do święcenia, za co był przez niektórych krytykowany, i choć popierał reformy soboru watykańskiego II, był postrzegany jako konserwatywny w swojej interpretacji tych reform[5][6]. Walczył z teologią wyzwolenia, stygmatyzował także nieokiełznany kapitalizm i konsumpcjonizm, mimo że niejednokrotnie głosił wyższość gospodarki rynkowej nad znacjonalizowanymi.

Beatyfikował 1340 i kanonizował 483 osoby, więcej niż wszyscy jego poprzednicy w okresie pięciu poprzedzających wieków. Mianował większość Kolegium Kardynałów, konsekrował lub współkonsekrował wielu biskupów i wyświęcił wielu księży. Był trzecim najdłużej urzędującym papieżem w historii, po św. Piotrze (30–67) i Piusie IX (1846–1878), pierwszym papieżem z Polski oraz pierwszym spoza Włoch od czasów holenderskiego papieża Hadriana VI (1522–1523).

Zmarł 2 kwietnia 2005. W ceremonii pogrzebowej uczestniczyły delegacje z ponad 150 państw, a w Polsce ogłoszona została sześciodniowa żałoba narodowa. Proces kanonizacyjny rozpoczął się miesiąc po jego śmierci, z odstąpieniem od tradycyjnego pięcioletniego okresu oczekiwania. 19 grudnia 2009 został ogłoszony Czcigodnym Sługą Bożym przez swojego następcę Benedykta XVI i beatyfikowany 1 maja 2011 w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, po tym, jak Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych przypisała jego wstawiennictwu cud uzdrowienia. Drugi cud został zatwierdzony 2 lipca 2013 i potwierdzony przez papieża Franciszka trzy dni później. 27 kwietnia 2014 (ponownie Niedziela Miłosierdzia), równocześnie z papieżem Janem XXIII został kanonizowany. Wydarzenie to przeszło do historii Kościoła z powodu ogłoszenia świętymi dwóch papieży w obecności dwóch biskupów Rzymu – urzędującego Franciszka i emerytowanego Benedykta XVI[7][8][9].