Janusz Sławiński (filolog)
polski teoretyk i historyk literatury / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Janusz Sławiński (ur. 5 marca 1934 w Warszawie, zm. 1 listopada 2014 tamże) – polski teoretyk i historyk literatury, profesor nauk humanistycznych.
Zobacz też: Janusz Sławiński (kompozytor). |
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
profesor nauk humanistycznych | |||
Specjalność: historia literatury | |||
Alma Mater | |||
Doktorat | |||
Habilitacja | |||
Profesura | |||
Doktor honoris causa Uniwersytet Łódzki – 2007 Katolicki Uniwersytet Lubelski – 2007 | |||
Uczelnia | |||
|
W 1951 rozpoczął studia na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, ukończył je w 1955 i podjął pracę w Katedrze Teorii Literatury, a następnie w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku oraz w Studium Nauczycielskim w Warszawie. Od 1962 pracował w Instytucie Badań Literackich PAN, członek krajowy korespondent Wydziału I Filologicznego PAU[1], od 1991 r. do śmierci zasiadał w Radzie Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, a w latach 1994–1997 i 2000–2003 kierował nią jako przewodniczący Rady. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W 1964 otrzymał stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie rozprawy Koncepcja języka poetyckiego Awangardy Krakowskiej. Habilitował się w 1971 przedstawiając książkę Dzieło – język – tradycja. W 1972 został współzałożycielem, a następnie współredaktorem „Tekstów”, jak również „Kultury Niezależnej” i „Almanachu Humanistycznego”. W roku 1983 uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych[1].
23 sierpnia 1980 roku dołączył do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[2].
W 2007 roku Uniwersytet Łódzki[3] i Katolicki Uniwersytet Lubelski[4] przyznały mu tytuł doktora honoris causa w uznaniu jego dokonań naukowych i zasług na polu organizacji nauki.
W swoich badaniach posługiwał się m.in. metodami strukturalizmu.
Był żonaty z Aleksandrą Okopień-Sławińską.