![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/13/J-B_Br%25C3%25A9val.jpg/640px-J-B_Br%25C3%25A9val.jpg&w=640&q=50)
Jean-Baptiste Bréval
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jean-Baptiste Sébastien Bréval[1] (ur. 6 listopada 1753 w Paryżu, zm. 18 marca 1823 w Colligis w departamencie Aisne[1][2]) – francuski kompozytor i wiolonczelista.
![]() | |
Imię i nazwisko |
Jean-Baptiste Sébastien Bréval |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Pochodzenie |
francuskie |
Data i miejsce śmierci | |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód |
kompozytor |
Syn wytwórcy peruk. Kształcił się w Paryżu pod kierownictwem François Cupisa i Martina Berteau[3]. W 1775 roku opublikował swój pierwszy zbiór kwartetów[2][3]. Rok później został przyjęty do Société Académique des Enfants d’Apollon[2][3]. Był członkiem Concert Spirituel (1781–1791), Théâtre Feydeau (1791–1800) i Opery Paryskiej (1801–1814)[2].
Jego dorobek muzyczny obejmuje około 170 dzieł[3], w tym 10 symfonii koncertujących[2][3], 7 koncertów wiolonczelowych[1][2][3] i operę komiczną Inès et Léonore (wystawiona w 1788 roku w Wersalu)[1]. Jest także autorem wydanej w 1804 w Paryżu rozprawy teoretycznej pt. Traité du violoncelle[1][2].