Jerzy Golnik
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jerzy Wiktor Golnik ps. Tyka (ur. 17 października 1923 w Wieluniu[1], zm. 10 sierpnia 1944 w Warszawie) – podharcmistrz, podporucznik, uczestnik powstania warszawskiego jako dowódca I plutonu „Włodek” w 1. kompanii „Maciek” batalionu „Zośka” Armii Krajowej. Syn Tadeusza.
podporucznik | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
10 sierpnia 1944 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Stanowiska |
d-ca I plutonu „Włodek” 1. kompanii „Maciek” batalionu „Zośka” |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Absolwent Gimnazjum im. Stefana Batorego i harcerz 23. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej „Pomarańczarni”. Student tajnej politechniki. Należał do Hufca Mokotów Górny, którym dowodził Tadeusz Zawadzki „Zośka”. Ukończył I turnus tajnej podchorążówki, na II turnus pojechał jako instruktor. Uczestnik akcji rozbicia niemieckiego pociągu pod Szymanowem.
Poległ 10. dnia powstania warszawskiego w walkach na terenie boiska „Skry” na Woli. Miał 21 lat. Pochowany w kwaterach żołnierzy i sanitariuszek batalionu „Zośka” na Wojskowych Powązkach w Warszawie (kwatera 20A-2-17)[2].
Został odznaczony Krzyżem Walecznych.