Jojakim
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jojakim (hebr. יְהוֹיָקִים, właśc. Eliakim (skrócona forma imienia Jehojakim, znaczącego prawdopodobnie „Jahwe podnosi”; ur. 634 p.n.e., zm. 598 p.n.e.) – król starożytnej Judy, panujący w latach 609–598 p.n.e., syn króla Jozjasza i Zebiddy z Rumy.
Ten artykuł dotyczy króla judzkiego. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
Ten artykuł od 2022-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Szybkie fakty Okres, Poprzednik ...
Portret Manassego w Promptuarii Iconum Insigniorum | |||
król Judy | |||
Okres |
od 609 p.n.e. | ||
---|---|---|---|
Poprzednik | |||
Następca | |||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | |||
Data urodzenia | |||
Data śmierci | |||
Ojciec | |||
Matka |
Zebidda z Rumy | ||
Żona |
Nechuszta | ||
Dzieci | |||
|
Zamknij
Został wyniesiony na tron przez faraona Necho II i był od niego zależny. Wkrótce potem kraj Necho został podbity przez Chaldejczyków, a ich władca – Nabuchodonozor II – uczynił Jojakima swym lennikiem.
Z niejaką Nechusztą miał syna i następcę Jechoniasza.