Junshirō Kobayashi

Data i miejsce urodzenia	11 czerwca 1991 Hachimantai
Klub	Megmilk Snow Brand Ski Team
Wzrost	168 cm[1]
Debiut w PŚ	10 stycznia 2009 w Val di Fiemme (52. miejsce; kombinacja norweska) 27 listopada 2011 w Ruce (24. miejsce; skoki narciarskie)
Pierwsze punkty w PŚ	27 listopada 2011 w Ruce (24. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	19 listopada 2017 w Wiśle (1. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	19 listopada 2017 w Wiśle
Rekord życiowy	239,5 m na Letalnicy w Planicy (25 marca 2018)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Japonia Skoki narciarskie Mistrzostwa świata brąz Seefeld 2019 duża druż. Uniwersjada złoto Szczyrbskie Jezioro 2015 norm. druż. miesz. srebro Szczyrbskie Jezioro 2015 norm. druż. brąz Trydent 2013 duża Letnie Grand Prix 3. miejsce 2017 Kombinacja norweska Mistrzostwa świata juniorów złoto Hinterzarten 2010 Sprint
Multimedia w Wikimedia Commons

Junshirō Kobayashi (jap. 小林潤志郎 Kobayashi Junshirō; ur. 11 czerwca 1991 w Hachimantai) – japoński skoczek narciarski i kombinator norweski. Brązowy medalista z drużynowego konkursu skoków na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Trzeci zawodnik Letniego Grand Prix w skokach narciarskich 2017. Medalista uniwersjady w skokach, mistrz świata juniorów z Hinterzarten z 2010 w kombinacji norweskiej. Medalista mistrzostw kraju w skokach narciarskich.

Swój rekord życiowy w długości lotu ustanowił w 2018 na Letalnicy w Planicy, gdzie uzyskał 239,5 metra^[2].

Jego bracia Ryōyū i Tatsunao^[3] oraz siostra Yūka^[4] również uprawiają skoki narciarskie.

Przebieg kariery

Kombinacja norweska

Na arenie międzynarodowej zadebiutował 14 grudnia 2007 w Høydalsmo w Pucharze Świata B, gdzie zajął 77. miejsce. Trzykrotnie wystartował w zawodach Pucharu Świata. W sezonie 2008/2009 w Val di Fiemme zajął 52. i 45. miejsce, a rok później w Schonach nie ukończył zawodów^[5].

Dwukrotnie brał udział w mistrzostwach świata juniorów. W 2009 w Szczyrbskim Jeziorze indywidualnie zajął 21. miejsce, natomiast w konkursie drużynowym był ósmy. Rok później w Hinterzarten w zawodach indywidualnych zdobył złoty medal, wyprzedzając Marjana Jelenko i Janisa Morweisera. W konkursie drużynowym uplasował się na czwartej pozycji^[5].

Skoki narciarskie

W 2011 w Otepää wziął udział w indywidualnym konkursie skoków na mistrzostwach świata juniorów, w których zajął 18. miejsce. W marcu tego samego roku w Zaō dwukrotnie wygrał zawody FIS Cup^[6]. W lipcu i sierpniu 2011 zajął 3. pozycję w konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego w Stams, a konkursy Letniego Grand Prix kilkukrotnie kończył w najlepszej dziesiątce. 27 listopada 2011 w Ruce w swoim debiucie w Pucharze Świata w skokach narciarskich zajął 24. miejsce. W pierwszej połowie sezonu 2011/2012 regularnie zdobywał punkty cyklu, w najlepszym występie, 6 stycznia 2012 w Bischofshofen, sklasyfikowanym będąc na 16. pozycji^[7].

W sezonie 2012/2013 w Pucharze Świata najwyżej sklasyfikowany był na 22. miejscu^[8]. Wystąpił w konkursach skoków narciarskich na Zimowej Uniwersjadzie 2013. Zdobył tam brązowy medal w konkursie indywidualnym na skoczni dużej, a także był czwarty indywidualnie na skoczni normalnej i w drużynie męskiej oraz piąty w drużynie mieszanej. W styczniu 2014 dwukrotnie stawał na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego w Sapporo^[9].

W Letnim Grand Prix 2014 wystąpił we wszystkich konkursach, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 5. miejscu^[10]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 6. pozycji^[11]. W sezonu 2014/2015 Pucharu Świata kilkukrotnie zajął lokaty w drugiej dziesiątce, najwyższą – 13. – w marcu w Trondheim. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015. Indywidualnie był 25. na skoczni normalnej i 13. na dużej, a w drużynie zajął 4. pozycję. Wystartował też na Zimowej Uniwersjadzie 2015. Indywidualnie był piąty, zdobył natomiast złoty medal w konkursie zespołów mieszanych i srebrny w drużynie męskiej^[10].

13 września 2015 zwyciężył w konkursie Letniego Grand Prix w Ałmaty, poza tym startem jeszcze trzykrotnie zajmując miejsca w pierwszej dziesiątce cyklu. Zimą 2015/2016 punkty Pucharu Świata zdobywał jedynie w Sapporo^[12]. Również w sezonie 2016/2017 w trzydziestce zawodów PŚ znalazł się jedynie w Japonii^[13].

W Letnim Grand Prix 2017 dwukrotnie wygrywał konkursy w Hakubie, a także był drugi w Czajkowskim^[14]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na trzeciej pozycji^[11]. 19 listopada 2017 zajął 1. miejsce w otwierających sezon 2017/2018 Pucharu Świata zawodach w Wiśle, tym samym odnosząc swoje pierwsze zwycięstwo w tym cyklu. W pierwszej części sezonu regularnie zajmował miejsca w dziesiątce, poza występem w Wiśle najwyżej sklasyfikowanym będąc na 4. pozycji^[14]. Na 4. lokacie uplasował się również w generalnej klasyfikacji 66. Turnieju Czterech Skoczni^[15]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018, gdzie zajął 29. miejsce indywidualnie, oraz na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018, gdzie był 31. na skoczni normalnej i 24. na dużej. W marcowych zawodach Pucharu Świata trzykrotnie znalazł się w najlepszej dziesiątce^[14]. Cały sezon zakończył na 11. pozycji w klasyfikacji generalnej z 568 punktami^[15].

W sezonie 2018/2019 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty, najczęściej zajmując miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyżej indywidualnie sklasyfikowany został na 5. miejscu, w zawodach w Garmisch-Partenkirchen^[16]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 19. pozycji z 335 punktami^[15]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Indywidualnie zajął na obu skoczniach 17. miejsce, zaś w drużynowych zawodach mężczyzn zdobył wraz z Yukiyą Satō, Daikim Itō i Ryōyū Kobayashim brązowy medal^[16].

W ramach Letniego Grand Prix 2019 najwyżej klasyfikowany był na 4. miejscu, w sierpniowych zawodach w Hakubie. W Pucharze Świata 2019/2020 najlepszym występem Kobayashiego był otwierający sezon konkurs w Wiśle, w którym zajął 10. miejsce. Zawody kończył najczęściej w trzeciej dziesiątce^[17]. Cykl zakończył na 30. pozycji w klasyfikacji generalnej ze 162 punktami^[15].

W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata ponownie najwyżej klasyfikowany był na inauguracji w Wiśle, na 15. miejscu^[18]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 33. pozycji ze 113 punktami^[15]. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021, gdzie zajął 29. miejsce na skoczni normalnej i 32. na dużej w konkursach indywidualnych^[18].

W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata najwyżej klasyfikowany był na 9. pozycji, w grudniu 2021 w Klingenthal^[19]. W klasyfikacji generalnej cykl ukończył na 32. miejscu ze 179 punktami^[15]. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022, na których zajał 27. lokatę na skoczni normalnej i 24. na skoczni dużej indywidualnie, a także 5. w drużynie męskiej. Wystartował też na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022, gdzie był 33. indywidualnie i 6. w drużynie^[19].

Zdobywał medale mistrzostw Japonii: w 2017 złoty na skoczni normalnej i srebrny na dużej^[20][21], w 2019 złoty na normalnej^[22], w 2020 srebrny na normalnej i brązowy na dużej^[23][24], a w 2021 brązowy na obu skoczniach^[25][26].

Osiągnięcia (skoki narciarskie)

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2018 Pjongczang	–	31. miejsce (K-98), 24. miejsce (K-125)
2022 Pekin/Zhangjiakou	–	27. miejsce (K-95), 24. miejsce (K-125)

Drużynowo

2022 Pekin/Zhangjiakou

–

5. miejsce[a]

Starty J. Kobayashiego na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
31.	10 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	indywid.	93,0 m	–	98,8 pkt	160,5 pkt	Andreas Wellinger
24.	17 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	indywid.	122,0 m	122,0 m	224,8 pkt	60,9 pkt	Kamil Stoch
27.	6 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	97,5 m	92,5 m	234,0 pkt	41,0 pkt	Ryōyū Kobayashi
24.	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywid.	130,0 m	134,0 m	252,0 pkt	44,1 pkt	Marius Lindvik
5.	14 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	druż.[a]	128,5 m	120,0 m	882,8 pkt (204,1 pkt)	59,9 pkt	Austria

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2015 Falun	–	25. miejsce (K-90), 13. miejsce (K-120)
2019 Seefeld/Innsbruck	–	17. miejsce (K-120), 17. miejsce (K-99)
2021 Oberstdorf	–	29. miejsce (K-95), 32. miejsce (K-120)

Drużynowo

2015 Falun	–	4. miejsce (K-120)[b]
2019 Seefeld/Innsbruck	–	brązowy medal (K-120)[c]

Starty J. Kobayashiego na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
25.	21 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	89,5 m	89,0 m	214,3 pkt	38,4 pkt	Rune Velta
13.	26 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	indywid.	119,0 m	130,0 m	222,7 pkt	46,0 pkt	Severin Freund
4.	28 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	druż.[b]	122,0 m	121,0 m	831,2 pkt (201,4 pkt)	41,4 pkt	Norwegia
17.	23 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	indywid.	116,0 m	132,0 m	230,0 pkt	49,4 pkt	Markus Eisenbichler
3.	24 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	druż.[c]	127,0 m	126,0 m	920,2 pkt (233,0 pkt)	67,3 pkt	Niemcy
17.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	89,5 m	97,0 m	199,4 pkt	18,9 pkt	Dawid Kubacki
29.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	97,5 m	92,0 m	223,2 pkt	45,6 pkt	Piotr Żyła
32.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	114,0 m	–	93,9 pkt	182,6 pkt	Stefan Kraft

Mistrzostwa świata w lotach narciarskich

Indywidualnie

2018 Oberstdorf	–	29. miejsce
2022 Vikersund	–	33. miejsce

Drużynowo

2022 Vikersund

–

6. miejsce[d]

Starty J. Kobayashiego na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
29.	19–20 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	indywid.	171,5 m	169,0 m	165,0 m	–[e]	408,7 pkt	243,2 pkt	Daniel-André Tande
33.	11–12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	indywid.	175,0 m	–	–	–	137,5 pkt	716,7 pkt	Marius Lindvik
6.	13 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	druż.[d]	189,5 m		202,0 m		1433,9 pkt (308,6 pkt)	277,6 pkt	Słowenia

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2011 Otepää

–

18. miejsce

Starty J. Kobayashiego na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
18.	28 stycznia	2011	Otepää	Tehvandi	K-90	HS-100	indywid.	92,0 m	84,0 m	217,0 pkt	38,0 pkt	Władimir Zografski

Uniwersjada

Indywidualnie

2013 Trydent/Predazzo	–	4. miejsce (K-95), brązowy medal (K-120)
2015 Szczyrbskie Jezioro	–	5. miejsce

Drużynowo

2013 Trydent/Predazzo	–	5. miejsce (drużyna mieszana)[f], 4. miejsce[g]
2015 Szczyrbskie Jezioro	–	złoty medal (drużyna mieszana)[h], srebrny medal[i]

Starty J. Kobayashiego na uniwersjadzie – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
4.	14 grudnia	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	101,0 m	96,0 m	255,6 pkt	14,7 pkt	Sami Niemi
5.	17 grudnia	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	druż. mix.[f]	98,5 m	98,0 m	488,7 pkt (259,3 pkt)	19,4 pkt	Rosja I
4.	18 grudnia	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	druż.[g]	102,0 m	100,0 m	721,3 pkt (258,5 pkt)	35,7 pkt	Polska
3.	20 grudnia	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	indywid.	128,0 m	122,0 m	259,2 pkt	19,4 pkt	Krzysztof Biegun
5.	27 stycznia	2015	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	indywid.	89,5 m	91,0 m	232,1 pkt	16,7 pkt	Władimir Zografski
1.	30 stycznia	2015	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	druż. mix.[h]	94,0 m	–	202,4 pkt (110,6 pkt)	–
2.	1 lutego	2015	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	druż.[i]	95,0 m	95,0 m	702,3 pkt (248,5 pkt)	20,9 pkt	Rosja

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Przypisy
1.	19 listopada	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	124,0 m	126,5 m	260,5 pkt	–

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	19 listopada	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	124,0 m	126,5 m	260,5 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2021/2022

Sezon 2011/2012
																										punkty
24	q	29	27	28	22	48	38	dq	42	16	-	-	-	-	41	32	49	q	q	34	-	-	-	-	-	40
Sezon 2012/2013
																											punkty
45	-	27	q	-	39	-	-	-	-	-	-	-	22	35	-	-	-	-	46	31	31	33	28	30	q	-	17
Sezon 2013/2014
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	34	64	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2014/2015
																															punkty
q	38	36	28	21	-	-	-	-	41	29	41	47	18	q	33	-	-	-	-	23	17	q	24	31	32	13	19	39	25	-	95
Sezon 2015/2016
																													punkty
q	40	45	-	-	44	48	45	q	36	q	-	-	28	21	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	13
Sezon 2016/2017
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	39	33	25	17	33	41	45	39	q	q	-	20
Sezon 2017/2018
																						punkty
1	10	-	-	4	7	8	6	4	6	7	31	11	-	-	7	34	17	17	23	7	10	568
Sezon 2018/2019
																												punkty
19	17	18	30	19	22	20	50	5	26	29	21	28	37	19	22	21	27	24	21	12	18	11	6	20	33	13	15	335
Sezon 2019/2020
																											punkty
10	17	26	29	36	-	-	23	dq	22	29	35	21	28	23	46	42	20	12	21	19	-	-	dq	22	27	24	162
Sezon 2020/2021
																									punkty
15	17	27	36	28	19	37	28	17	34	17	33	23	18	31	-	-	-	-	-	-	-	20	30	-	113
Sezon 2021/2022
																												punkty
11	42	44	15	15	33	9	31	23	11	44	19	14	37	45	32	34	20	27	22	33	25	38	34	q	34	q	29	179
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Willingen Five

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Titisee-Neustadt Five

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	13 września	2015	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	133,5 m	134,0 m	265,9 pkt
2.	26 sierpnia	2017	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	130,0 m	125,5 m	272,4 pkt
3.	27 sierpnia	2017	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	130,0 m	126,5 m	244,8 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	13 września	2015	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	133,5 m	134,0 m	265,9 pkt	1.	–
2.	26 sierpnia	2017	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	130,0 m	125,5 m	272,4 pkt	1.	–
3.	27 sierpnia	2017	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	130,0 m	126,5 m	244,8 pkt	1.	–
4.	10 września	2017	Czajkowskij	Snieżynka	K-95	HS-102	105,0 m	–[e]	118,6 pkt	2.	10,6 pkt	Anže Lanišek

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

stan na 7 sierpnia 2022

2011
											punkty
dq	10	16	32	48	q	8	10	9	-	-	128
2012
									punkty
36	9	21	22	-	11	9	40	13	121
2013
											punkty
45	29	q	44	29	24	34	47	24	36	q	18
2014
									punkty
11	17	13	14	6	5	8	25	14	217
2015
											punkty
36	22	15	32	35	-	10	6	10	1	43	217
2016
										punkty
30	29	37	39	21	29	10	11	50	43	65
2017
									punkty
48	46	23	1	1	10	2	14	32	332
2018
									punkty
6	27	24	20	dq	-	dq	15	13	98
2019
								punkty
8	17	38	15	8	4	29	q	146
2021
								punkty
-	-	-	-	-	-	22	39	9
2022
						punkty
22	8	9				70
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Lotos Poland Tour

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	18 stycznia	2014	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	128,0 m	123,5 m	249,7 pkt	2.	13,0 pkt	Markus Eisenbichler
2.	19 stycznia	2014	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	121,5 m	135,0 m	258,2 pkt	2.	29,6 pkt	Markus Eisenbichler
3.	20 lutego	2021	Brotterode	Inselbergschanze	K-105	HS-117	114,5 m	112,5 m	265,6 pkt	3.	4,3 pkt	Stefan Hula
4.	21 lutego	2021	Brotterode	Inselbergschanze	K-105	HS-117	111,5 m	109,5 m	268,8 pkt	2.	3,4 pkt	Tomasz Pilch

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2020/2021

Sezon 2013/2014
																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	19	2	2	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	172
Sezon 2016/2017
																														punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	25	7	33	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	42
Sezon 2020/2021
																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	4	5	6	13	6	7	3	2	-	-	-	-	371
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30   -  – zawodnik nie wystartował  dq  – dyskwalifikacja

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	10 lipca	2011	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	113,5 m	107,5 m	252,8 pkt	3.	6,9 pkt	Peter Prevc

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2018

2011
										punkty
14	55	4	3	-	-	-	-	-	-	128
2012
														punkty
-	-	-	-	4	26	-	-	-	-	-	-	-	-	55
2014
														punkty
-	-	9	11	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	53
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30   -  – zawodnik nie wystartował  dq  – dyskwalifikacja

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	9 marca	2011	Zaō	Yamagata	K-90	HS-100	100,5 m	94,5 m	261,0 pkt
2.	10 marca	2011	Zaō	Yamagata	K-90	HS-100	95,0 m	92,5 m	243,5 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	9 marca	2011	Zaō	Yamagata	K-90	HS-100	100,5 m	94,5 m	261,0 pkt	1.	–
2.	10 marca	2011	Zaō	Yamagata	K-90	HS-100	95,0 m	92,5 m	243,5 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup

stan po zakończeniu sezonu 2020/2021

Sezon 2010/2011
																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	1	200
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30   -  − zawodnik nie wystartował  dq  – dyskwalifikacja

Osiągnięcia (kombinacja norweska)

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
21.	5 lutego	2009	Szczyrbskie Jezioro	Sprint HS100/5 km	13:26,0	+1:15,3	Alessandro Pittin
8.	7 lutego	2009	Szczyrbskie Jezioro	Sztafeta HS100/4x5 km[j]	53:17,3	+3:38,3	Norwegia
1.	27 stycznia	2010	Hinterzarten	Sprint HS106/5 km	12:55,4	-	-
4.	31 stycznia	2010	Hinterzarten	Sztafeta HS106/4x5 km[k]	53:00,1	+2:45.6	Niemcy

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 2008/2009: niesklasyfikowany
• sezon 2009/2010: niesklasyfikowany

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

Sezon 2008/2009
																							punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	52	45	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2009/2010
																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	dnf	-	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  -  – zawodnik nie wystartował  q  – zawodnik nie zakwalifikował się DNF – zawodnik nie ukończył biegu DNS – zawodnik nie wystartował do biegu

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 2007/2008: 37.
• sezon 2008/2009: 98.
• sezon 2009/2010: 81.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Sezon 2007/2008
																			punkty
77	dns	70	dns	59	57	-	-	-	-	-	18	6	14	16	-	-	-	-	86
Sezon 2008/2009
																					punkty
-	-	-	-	67	55	-	-	37	43	27	24	-	-	-	-	-	-	-	-	-	11
Sezon 2009/2010
																			punkty
34	24	26	23	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	20
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  -  – zawodnik nie wystartował  q  – zawodnik nie zakwalifikował się DNF – zawodnik nie ukończył biegu DNS – zawodnik nie wystartował do biegu

Uwagi