Kahał
forma organizacji społeczności żydowskiej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kahał (hebr. קהלה kehilla – „zgromadzenie, gmina”) – słowo z jidysz oznaczające gminę, formę organizacji społeczności żydowskiej. Słowo to oznacza zarówno samo skupisko ludności, wewnętrznie zorganizowane i posiadające władzę, jak i sam zarząd gminy.
Ten artykuł od 2011-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Była regulowana nie tylko przez prawo żydowskie, ale także polskie, szczególnie przywileje nadawane przez władców i określające poziom autonomii gmin.
Sama forma organizacji zależała od wielkości i zamożności danej gminy. Większe i bogatsze często lokowały się we własnych budynkach, nazywanych czasem „żydowskimi ratuszami”, zatrudniając wielu urzędników. Mogły one liczyć również na dalej idące przywileje, nadawane w porozumieniu z lokalnymi władcami. Mniejsze gminy pozostawały organizacjami na wpół nieformalnymi, zatrudniając jedynie niezbędną liczbę urzędników.
Struktura gminy żydowskiej była ściśle zhierarchizowana. Najwyższymi rangą członkami kahału byli seniorzy, pełniący oficjalne funkcje reprezentacyjne, ale i sądownicze oraz zajmujący się najistotniejszymi kwestiami administracyjnymi. Nieco niżej w hierarchii, przejmując część zadań seniorów, znajdowali się ławnicy. Ważną rolę w strukturach każdej gminy pełnił rabin, będąc nie tylko przywódcą religijnym, ale i nierzadko powiernikiem czy doradcą w sprawach osobistych.
W ramach gminy działały liczne komisje, zajmujące się szczegółami kwestii administracyjnych. Przewodniczyli im kahalnicy.