Kamienica przy ulicy Ostrówek 10/11 w Poznaniu
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica przy ulicy Ostrówek 10/11 – kamienica w Poznaniu, na Śródce. Pochodzi ona z 1904 roku[3] i stoi na dwóch scalonych posesjach (10 i 11)[3].
 nr rej. A-239 z 6.10.1982[1][uwaga 1] | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
Poznań |
| Adres |
ul. Ostrówek 10/11 |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Ukończenie budowy | |
| Pierwszy właściciel |
Stanisław Kosmowski |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
 52°24′41,58″N 16°57′08,84″E | |
Od lat 30. XIX wieku na obu działkach stały domy kalenicowe[5].
Ostrówek 10
Już w 1804 roku na tej posesji stał podpiwniczony budynek z konstrukcją szkieletową[5], wówczas właścicielem był Trawienski[5]. W 1834 budynek należał do Reginy Stęszewskiej[5]. W 1850 w związku z powodzią właściciel Roch Czapiński pożyczył w Towarzystwie Ogniowym 5 talarów[5]. W latach 1862–1865[5] budynek należał do Josefha Schenka[6]. W 1874 właściciel Albert Lewicki, budynek zburzono a na jego miejscu zbudowano nowy jednopiętrowy z piwnicą[6]. Ostatnim właścicielem w latach 1901-1904 był stolarz Grusiewicz[6][7].
Ostrówek 11
Akta Towarzystwa Ogniowego stwierdzają, że w 1836 roku, na posesji stoi jednopiętrowy, podpiwniczony dom, a jego właściciele jest Wilhelm Mihram[6]. W latach 1846–1849 posesja należała do Piotra Andrzejewskiego[6], a w latach 1855-1866 do rodziny Ziltzów[6]. Ostatnim właścicielem w latach 1901-1904 był Josef Bayerlein[6][7].
Ostrówek 10/11
W 1904 roku obie posesje z planem zburzenia starych zabudowań i postawienia nowej kamienicy kupił Stanisław[uwaga 2] Kosmowski[4]. W księdze adresowej dla miasta Poznania z 1905[uwaga 3], pojawił się scalony numer posesji - 10/11[8]. W 1910 właścicielem budynku był Dalkowski[9]. W roku 1916 kamienica była siedzibą Banku Przemysłowców[9]. W 1926 jej właścicielem był rzeźnik Władysław Syller[9][10].
Kamienica czynszowa, wraz z oficyną oraz lokalami sklepowymi[2]. Typowy dla ówczesnego budownictwa układ mieszkań - pokoje dzienne od frontu, kuchnia i sypialnia od podwórza[2]. Budynek został zbudowany z jednolitej cegły, produkowanej maszynowo[2].
Fasada
Fasada jest zgodna z trendami początku XX wieku[2]. Jest mieszaniną historyzmu i secesji[2]. Przyziemia i naroża są boniowane[2]. Opaski okienne posiadają klińce[2]. Trzecie piętro posiadało dekoracje sztukatorskie, w formie ornamentów roślinnych[11].
Sień
Szeroka przejazdowa sień prowadzi do wnętrza budynku[2]. W sieni znajdują się cztery malowidła ścienne[uwaga 4], przedstawiające krajobrazy Pienin[11]. Obramowane są secesyjnymi ramami sztukatorskimi[11].
- Kościół św. Małgorzaty w Poznaniu - w pobliżu
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
