
Kastylia-León (królestwo)
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Królestwo Kastylii-Leónu (łac. Corona Castellae, hiszp. Corona de Castilla y León) – po śmierci króla Leónu Alfonsa IX w 1230 roku, jego syn Ferdynand III, król Kastylii, zjednoczył ostatecznie oba królestwa. Unia ta okazała się trwała, a nowe państwo określano od tej pory jako królestwo Kastylii i Leónu lub też Koronę Kastylii i Leónu. W połowie XIII wieku było to największe państwo na Półwyspie Iberyjskim, zajmujące 300 tys. km² i liczące 3 mln mieszkańców.
1230-1715 | |||||
| |||||
![]() | |||||
Stolica | |||||
---|---|---|---|---|---|
Ustrój polityczny | |||||
Typ państwa | |||||
Powierzchnia • całkowita |
| ||||
Liczba ludności (1516) • całkowita • gęstość zaludnienia |
| ||||
Data powstania | |||||
Data likwidacji | |||||
Religia dominująca | |||||
![]() | |||||
|
Jako samodzielne państwo królestwo to istniało do końca XV wieku, kiedy to, pod rządami „Monarchów Katolickich” Izabeli Kastylijskiej i Ferdynanda Aragońskiego, doszło do zjednoczenia Kastylii i Leónu z Koroną Aragońską i powstania Korony Hiszpańskiej. Przetrwały jednak znaczne różnice prawne i instytucjonalne między połączonymi terytoriami. Różnice te zlikwidowała dopiero dynastia burbońska u progu XVIII wieku.
Oops something went wrong: