Cubryńska Kazalnica
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Cubryńska Kazalnica (słow. Čubrinská kazateľnica, węg. Csubrinai-szószék[1]) – kazalnica w masywie Cubryny nad Morskim Okiem w polskich Tatrach Wysokich. Stanowi zakończenie wschodniego filara Turni Zwornikowej, opadające do Kosowinowego Piargu i Ucha ścianą. Wysokość Cubryńskiej Kazalnicy mierzona od najniższego do najwyższego punktu dochodzi do 340 m, ale po uwzględnieniu skośnej podstawy i również skośnej górnej płaszczyzny kazalnicy, wysokość ściany nigdzie nie przekracza 260 m. Górna powierzchnia kazalnicy to prawie poziomy odcinek grani o długości kilkunastu metrów. Władysław Cywiński tak precyzuje granice Cubryńskiej Kazalnicy: z Ucha … lewym skrajem Liliowej Drabiny na najniższą część Liliowej Płaśni, stąd skośnie w lewo w górę, wśród trawników i płyt, poniżej Wielkiego Cubryńskiego Ogrodu do najniższej części Zawieszonego Żlebu; ze żlebu wyraźną krawędzią tuż na lewo od zachodu z drogą 114 na kulminacyjny punkt Kazalnicy Cubryńskiej; z wierzchołka wzdłuż drogi 120 na podścianowe piargi i nimi do Ucha[2].
Najniższa część ściany Cubryńskiej Kazalnicy opada do zagłębienia między Zielonym Piargiem i Kosowinowym Piargiem. Jest to tzw. Półksiężyc. Powyżej niego znajduje się prawie pozioma Ławka pod Diabłem i Taras Vogla. Lewa część ściany nad nimi ma ekspozycję północno-wschodnią jest mniej stroma i częściowo zarośnięta kosodrzewiną. Prawa część ściany ma ekspozycję północną i znajdują się na niej wielkie i gładkie płyty i okapy. Na gzymsach i na półkach gdzieniegdzie rosną limby. Trudną wspinaczkowo część tej ściany przecina stromy, trawiasty pas zwany Małym Cubryńskim Ogrodem. W ścianie taternicy wyróżniają jeszcze kilka innych formacji skalnych: Biała Płyta, Skośna Płyta, Szara Płyta, Cygaro, Sopel, Niżnia Turnica nad Uchem, Wyżnia Turnica nad Uchem, Komin Kaskaderów. Duży udział w tworzeniu nazewnictwa miał Jacek Czyż będący autorem monografii Turni Zwornikowej[2].