Kinematografia albańska
ogół produkcji i dystrybucji filmowej na terenie Albanii / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Kinematografia albańska?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Kinematografia albańska – ogół produkcji i dystrybucji filmowej na terenie Albanii, rozumianej przed II wojną światową jako terytorium Księstwa Albanii (1914–1925), Republiki Albanii (1925–1928) oraz Królestwa Albanii (1928–1939); w trakcie II wojny światowej – jako protektorat włoski oraz terytorium okupowane przez Niemcy; od 1945 – w obecnym kształcie terytorialnym.
Na terenie Albanii, jako kraju zacofanego gospodarczo, pierwsze kino otwarte zostało dopiero w 1912 (po ogłoszeniu niepodległości zaś – w 1920), a dystrybucja filmowa w tym kraju była wielce ograniczona aż do końca II wojny światowej. Kinematografia Albanii jako przemysł filmowy została ukonstytuowana dopiero w 1945, jako narzędzie propagandy komunistycznej. Do momentu upadku rządów komunistycznych w 1990 główną wytwórnią produkującą filmy albańskie było Kinostudio, które w okresie dyktatury Envera Hoxhy produkowało przede wszystkim filmy wojenne poświęcone działaniom albańskiej partyzantki, mniejszą uwagę przywiązując do tematyki współczesnej. Po 1990, w obliczu likwidacji Kinostudia, albańska kinematografia doświadczyła trudności w dalszym rozwoju; dopiero w 1996 założone zostało Narodowe Centrum Kinematografii, które finansowało produkcję nowych filmów albańskich. Problemem, z którym mierzyło się kino albańskie po transformacji ustrojowej, był rozrachunek z komunizmem oraz promowanym przezeń prowincjonalnym kolektywizmem.