Klęski głodu w Galicji
seria klęsk głodu na ziemiach dawnej I Rzeczypospolitej zagarniętych w wyniku rozbiorów przez monarchię Habsburgów (Austrię) od początku XIX wieku do wybuchu I wojny światowej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Klęski głodu w Galicji – seria klęsk głodu i różnego typu silnych epidemii mających miejsce na terenie zaboru austriackiego w Królestwie Galicji i Lodomerii, prowincji lub kraju koronnego Cesarstwa Austriackiego (od 1867 roku cześć Przedlitawii Austro-Węgier), w latach 1847–1848, oraz w dużo mniejszym stopniu w innych okresach, głównie na terenach wiejskich.
Powodowane głównie przez klęski żywiołowe (głównie powodzie) i epidemie wzmocnione przeludnieniem i problemem ze stanem higieny mieszkańców ówczesnej wsi. Doprowadziły do powszechnego ubóstwa, niedożywienia, emigracji i wybuchów kolejnych epidemii (tyfusu i cholery). Niektóre opinie zakładają 50 000 zgonów rocznie, lecz ze względu na brak prowadzonych wówczas dokumentacji medycznych, nie jest możliwe ocenienie prawdziwości tej liczby.