![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/de/Honor%25C3%25A9_Daumier%252C_Boh%25C3%25A9miens_de_Paris_-_Le_claqueur%252C_1842.jpg/640px-Honor%25C3%25A9_Daumier%252C_Boh%25C3%25A9miens_de_Paris_-_Le_claqueur%252C_1842.jpg&w=640&q=50)
Klaka
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Klaka (z fr. claque) – sztucznie organizowane przez tzw. klakierów objawy zachwytu lub niezadowolenia publiczności podczas spektaklu teatralnego, koncertu, opery, operetki itp. pokazów artystycznych.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/de/Honor%C3%A9_Daumier%2C_Boh%C3%A9miens_de_Paris_-_Le_claqueur%2C_1842.jpg/640px-Honor%C3%A9_Daumier%2C_Boh%C3%A9miens_de_Paris_-_Le_claqueur%2C_1842.jpg)
Odbywało się to w ten sposób, że na sygnał szefa klakierów pozostali członkowie grupy inicjowali objawy aplauzu wstając z foteli i krzycząc bis lub też odwrotnie, wygwizdując aktorów oraz śmiejąc się w najmniej odpowiednich momentach, tym samym kwestionując ich umiejętności dramatyczne. Pozostali, będący w większości widzowie, najczęściej mało obeznani z rzeczywistą wartością przedstawienia czy koncertu, na zasadzie tzw. społecznego dowodu słuszności, reagowali podobnie, wpływając na ogólną ocenę aktorów oraz całego spektaklu. Miało to także oczywisty wpływ na recenzje, popularność artystów i ich wynagrodzenie, repertuar teatru lub opery i okres wystawiania poszczególnych sztuk. Szczególne znaczenie miała klaka na przedstawieniach premierowych. Pozytywną klakę organizowali aktorzy i ich przyjaciele, a przede wszystkim dyrektorzy odpowiedzialni za przedstawienie i zainteresowani sukcesem. Dla „swoich” klakierów rezerwowali stałe miejsca i wstęp bez biletów. Negatywną klakę opłacała konkurencja i osobiści wrogowie aktorów lub autorów sztuki.