Klasyfikacja zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Klasyfikacja zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy – pięciopoziomowy, hierarchicznie usystematyzowany zbiór zawodów i specjalności występujących na rynku pracy.
Grupuje poszczególne zawody (specjalności) w coraz bardziej zagregowane grupy oraz ustala ich symbole i nazwy. Stanowi podstawowe narzędzie w zakresie polityki zatrudnienia, poradnictwa zawodowego i pośrednictwa pracy.
Klasyfikacja została opracowana na podstawie Międzynarodowego Standardu Klasyfikacji Zawodów ISCO-88, przyjętego na XIV Międzynarodowej Konferencji Statystyków Pracy w Genewie w 1987 r. oraz jej nowej edycji z 1994 r., tzw. ISCO-88 (COM), dostosowanej do potrzeb Unii Europejskiej. Zasadniczy układ klasyfikacji, kryteria klasyfikacyjne oraz system kodowy przyjęto zgodnie z tymi standardami.
Aby zachować aktualność polska klasyfikacja zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy jest co 2 – 3 lata dostosowywana do zmian zachodzących na rynku pracy poprzez rozporządzenie ministra właściwego do spraw pracy[1].