Klejonka
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Klejonka – rodzaj płyty meblowej stosowanej w meblarstwie lub kantówki i krawędziaki o różnym przekroju produkowane z drewna klejonego warstwowo na grubość stosowane w budownictwie i stolarce budowlanej. Klejonka najczęściej produkowana jest z litego drewna gatunków liściastych lub iglastych. Płyta jest klejona na dwa sposoby: z lameli tarcicy litej (drewno klejone na szerokości) lub łączonej na mikrowczepy (drewno klejone na długości i szerokości).
Produkcja płyt z mikrowczepami jest ekonomiczna (wyrób jest zawsze tańszy niż porównywalny z klejonki litej), a sama klejonka jest bardzo wytrzymała (mnogość połączeń klejowych sprawia, że charakteryzuje się większą wytrzymałością od klejonek z całych listew).
W zakładach rzemieślniczych klejonkę wytwarza się tradycyjną metodą, czyli przez sklejanie elementów tarcicy za pomocą ścisków, natomiast w zakładach produkcyjnych płyty powstają poprzez prasowanie w specjalnych prasach.
Producenci płyt wytwarzają oprócz zwykłej klejonki jednowarstwowej również inne jej rodzaje, np.: płyty twardzielowe, sztorcowe i trójwarstwowe. W produkowanej płycie trójwarstwowej lamele (listwy) w poszczególnych warstwach są ułożone prostopadle do siebie. Płyta trójwarstwowa jest bardziej odporna na zmiany wilgotności, a przez to trwalsza od zwykłej płyty.