Kościół Matki Bożej Pocieszenia w Wierzchosławicach
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Matki Bożej Pocieszenia – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Wojnicz diecezji tarnowskiej).
A-254 z 26.06.1985[1] | |||||||||||||||||
kościół parafialny | |||||||||||||||||
widok ogólny | |||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||
Parafia | |||||||||||||||||
Wezwanie |
Matki Bożej Pocieszenia | ||||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne |
pierwsza niedziela września | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Wierzchosławice | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |||||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu tarnowskiego | |||||||||||||||||
50°01′10,0″N 20°51′31,7″E |
Obecna świątynia została wzniesiona w latach 1811−18 i ufundowana przez księcia Eustachego Sanguszkę, właściciela wsi, konsekrowana została przez biskupa tarnowskiego Grzegorza Tomasza Zieglera w 1825 roku.
Jest to budowla klasycystyczna z elementami stylu barokowego. Świątynia jest murowana, wybudowana z cegły i otynkowana. Posiada jedna nawę, z węższym prezbiterium, zamkniętym półkoliście, otoczonym dobudówkami w kształcie obejścia. Na zewnątrz boczne elewacje są rozczłonkowane lizenami. Fasada zachodnia posiada podziały pilastrowe i jest zwieńczona trójkątnym, spłaszczonym przyczółkiem, nad którym mieści się attyka podzielona na dwie strefy, rozczłonkowana pilastrami i arkadkami w osi centralnej. Nad szczytem, z dachu wyrasta drewniana wieżyczka, nakryta baniastym dachem hełmowym.
Nawę i prezbiterium nakrywają dachy dwuspadowe, dobudówki nakryte są dachem pulpitowym. Wnętrze jest rozczłonkowane zwielokrotnionymi filarami przyściennymi i nakrywa je sklepienie żaglaste oparte na gurtach. Chór muzyczny jest podparty trzema arkadami. Dobudówki są nakryte sklepieniem krzyżowym. Okna są zamknięte półkoliście. Portal główny jest ozdobiony fryzem, na którym widnieje data budowy i jest zwieńczony trójkątnym przyczółkiem. Polichromia o charakterze figuralnym i ornamentalnym powstała w 1929 roku i jest dziełem Kazimierza Polityńskiego.
Ołtarz główny w stylu neobarokowym pochodzi z 2. połowy XIX wieku, w polu głównym znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem namalowany w XIX wieku, po bokach są umieszczone rzeźby: Świętych Jana Ewangelisty i Józefa oraz aniołów, retabulum jest otoczone oknem z witrażem, na którym widnieje Serce Pana Jezusa.
Ołtarze boczne, dwa przy tęczy w stylu neobarokowym powstały w 2. połowie XIX wieku, w nich są umieszczone obrazy współczesne ołtarzom:
Na rewersach widnieją takie sceny jak:
Do wyposażenia świątyni należą również rzeźby:
Ambona powstała w 1904 roku. Kościół posiada dwa konfesjonały w stylu neobarokowym oraz ławy. Organy powstały w 1926 roku i zostały wykonane przez firmę Rieger-Jaegerndorf, następnie zostały rozbudowane w 1992 roku przez Kazimierza Plewę z Nowego Sącza. Chrzcielnica została wykonana z drewna[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.