Kościół karmelitów przy Whitefriar Street

Kościół karmelitów przy Whitefriar Street (ang. Whitefriar Street Carmelite Church; pełna nazwa: Church of Our Lady of Mount Carmel, Whitefriar Street – Kościół Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel przy Whitefriar Street; irl. Eaglais Shráid na mBráithre Bána) – rzymskokatolicki kościół parafialny położony w Dublinie przy 56, St. Aungier Street^{[uwaga 1]} należący do irlandzkiej prowincji oo. karmelitów.

Kościół karmelitów przy Whitefriar Street

Church of Our Lady of Mount Carmel, Whitefriar Street
Whitefriar Street Carmelite Church

kościół parafialny
Fasada kościoła
Państwo	Irlandia
Miejscowość	Dublin
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	Whitefriar Street Parish
Wezwanie	Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel
Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie	św. Walentego
Historia Data rozpoczęcia budowy 1826 Data zakończenia budowy 1827 Data poświęcenia 11 listopada 1827 Aktualne przeznaczenie czynny kościół parafialny
Dane świątyni Architekt George Papworth Liczba naw 3
Położenie na mapie Dublina Kościół karmelitów przy Whitefriar Street
Położenie na mapie Irlandii Kościół karmelitów przy Whitefriar Street
53°20′23,08″N 6°15′59,37″W
Strona internetowa

Historia

Założony w roku 1279 kościół został likwidowany w okresie reformacji w 1539 roku. Wspólnota oo. karmelitów powróciła do Dublina w roku 1825, choć nie dokładnie na to miejsce, w którym istniał ich pierwotny klasztor^[1].

W 1826 roku arcybiskup Dublina położył kamień węgielny pod budowę kościoła, który zaprojektował architekt George Papworth, również projektant prokatedry w Dublinie. Budowa kościoła zakończyła się w roku 1827, a 11 listopada tego samego roku miała miejsce jego konsekracja^[2].

Działająca przy kościele wspólnota oo. karmelitów jest jedną z największych w ich irlandzkiej prowincji. Od października 1974 kościół karmelitów jest również kościołem parafialnym parafii Whitefriar Street w archidiecezji dublińskiej. Karmelici są także kapelanami w szpitalu Cork Street Hospital oraz prowadzą ośrodek pomocy społecznej Whitefriar Street Community Centre, który został oficjalnie otwarty w 1998 roku przez prezydent Irlandii Mary McAleese, aby służyć potrzebom lokalnej społeczności^[1].

Opis

Kościół Karmelitów jest jednym z największych w Dublinie. Znajdują się w nim jedne z najlepszych organów w Irlandii, zbudowane w 1983 roku przez zakład organmistrzowski Kenneth Jones Organs Limited. Przy kościele działa również chór, którym przez szereg lat kierował organista i muzyk Shane Brennan. Wejście główne do kościoła prowadzi od strony Aungier Street. Przy wejściu znajduje się wystawa poświęcona historii kościoła oraz sklep z pamiątkami i dewocjonaliami. W sąsiedztwie kościoła znajduje się kawiarnia i antykwariat. Wzdłuż chodnika pomiędzy kawiarnią a kościołem karmelici zorganizowali wystawę obrazującą historię ich zakonu i informująca o ich obecnej działalności misyjnej w Zimbabwe^[1].

W kościele znajdują się relikwie św. Walentego, przekazane kościołowi w 1836 roku w darze przez papieża Grzegorza XVI. Pierwotnie szczątki świętego spoczywały na cmentarzu św. Hipolita w Rzymie. Obecnie są one złożone w relikwiarzu w północno-wschodnim narożniku kościoła. Nad relikwiarzem ustawiona jest statua św. Walentego. W przeciwieństwie do dwóch katedr, św. Patryka i Kościoła Chrystusowego, które są zwykle pełne turystów, kościół karmelitów jest odwiedzany przez wiernych z całego Dublina, którzy przychodzą tu codziennie i zapalają świeczki ku czci któregoś ze świętych, w tym św. Walentego – patrona zakochanych^[3]. Innym świętym, którego szczątki spoczywają w kościele karmelitańskim jest św. Albert z Trapani^[1].

Kaplica Najświętszej Maryi Panny z Dublina

Kaplica NMP z Dublina

Relikwiarz św. Walentego

W kościele znajduje się kaplica (ołtarz) z figurą Najświętszej Maryi Panny z Dublina (Our Lady of Dublin), wykonana z flamandzkiego drewna dębowego na przełomie XV i XVI w., należąca przypuszczalnie do byłego opactwa cysterskiego Najświętszej Maryi Panny (St. Mary’s Abbey). Uważa się, że jest to jedyna drewniana figura tego typu, która uniknęła zniszczeń w okresie reformacji^[3]. Figura została odnaleziona w 1824 roku przez Johna Spratta i przekazana kościołowi. Uroczystość Najświętszej Maryi Panny z Dublina jest obchodzona 8 września, na który to dzień przypada również święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny^[1].

Uwagi

1. Dawniej wejście do kościoła znajdowało się od strony Whitefriar Street, czego ślad pozostał w jego nazwie.

Przypisy

1. The Irish Province of the Order of Carmelites: Whitefriar Street. www.carmelites.ie. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-30)]. (ang.).
2. Daphne Pochin Mould: Whitefriar Street Church – A Brief History. www.carmelites.ie. [dostęp 2013-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-28)]. (ang.).
3. Hamilton 2012 ↓, s. 60.

Bibliografia

• Freddy Hamilton: Dublin. London: Dorling Kindersley, 2012. ISBN 978-1-40536-864-3. (ang.).