Komitet Centralny Komunistycznej Partii Białorusi
organ partii politycznej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Komitet Centralny Komunistycznej Partii Białorusi (biał. Цэнтральны камітэт Камуністычнай партыі Беларусі, Centralny Kamitet Kamunistycznaj partyi Biełarusi) – najwyższy kolektywny organ kierowniczy Komunistycznej Partii Białorusi (KPB) pomiędzy jej zjazdami w latach 1924–1991. Wybierany był przez zjazd KPB w składzie członków i kandydatów na członków Komitetu Centralnego. W swojej działalności kierował się Programem i Statutem Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego (KPZR), decyzjami zjazdów KPZR i KPB, plenów Komitetu Centralnego KPZR[1]. Utworzony został podczas VIII zjazdu Komunistycznej Partii (bolszewików) Białorusi (KP(b)B) w dniach 12–14 maja 1924 roku, zastępując dotychczasowy organ kierowniczy partii: Centralne Biuro KP(b)B[2]. Komitet Centralny KPB stał na czele wszelkiej działalności struktur partii komunistycznej w Białoruskiej SRR, organizował wykonanie dyrektyw Komitetu Centralnego KPZR, kierował strukturami partyjnymi na poziomie obwodów, miast i rejonów, wprowadzał w życie nabór i rozmieszczenie kadr kierowniczych[1].
b. siedziba KC KPB (1947-1993), obecnie siedziba administracji prezydenta Białorusi | |
Państwo | |
---|---|
Data założenia |
1924 |
Pierwszy sekretarz | |
Adres |
Mińsk, ul. Karola Marksa 38 |
brak współrzędnych |
Komitet Centralny KPB w praktyce kierował pracą wszystkich organów i organizacji społecznych, decydował we wszystkich głównych kwestiach życia państwowego i społecznego Białoruskiej SRR. W celu zarządzania pracą partii organizował co najmniej jedno posiedzenie plenarne na 4 miesiące. Pomiędzy plenami działały Biuro Komitetu Centralnego KPB i Sekretariat Komitetu Centralnego KPB, wybierane przez Komitet Centralny KPB[1].