Loading AI tools
polski herb szlachecki Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kornicz (Bies, Kornic, Kurnic, Kurnicz, Hospody Błogosław) – polski herb szlachecki.
W polu czerwonym na trzech stopniach krzyż św. Antoniego złoty (lub srebrny) z takimiż połubocheńcami na końcu ramion. Klejnot: Pięć piór strusich.
Odmiany:
Herb wzmiankowany w aktach sądowych w XV wieku. Najstarszy zapis z 1420, najstarsza pieczęć z około 1440. Według Długosza Kornic jest herbem pochodzenia ruskiego, przeniesionym na Śląsk, gdzie pieczętował się nim ród Biesów. Heraldyk ks.Błażek, który opracował rody śląskie dla Herbarza Siebmachera twierdził, że jest to herb polski, spotykany także w Czechach, gdzie używał go ród Sobków[1].
Najkompletniejszą dotąd listę herbownych należących do herbu Kornic przedstawił Tadeusz Gajl w Herbarzu polskim[2]:
Antoniewicz, Antonowicz, Bielik, Bielin, Bies, Biesicki, Biesiecki, Bisiecki, Bludowski, Cloch, Dembowski, Dębowski, Dubowicki, Dubowiecki, Frydrychowski, Gorecki, Górecki, Grodzimont, Grzybowski, Hinal, Horodecki, Hunal, Hunel, Inwaldzki, Inwałdski, Jajkowski, Jarosiewski, Jaroszewski, Jaroszowski, Jasienicki, Jasieniecki, Jędruski, Karnacholski, Karnaszewicz, Karnazewicz, Karniłowicz, Karszazewicz, Katowski, Klar, Kloch, Kmita, Koczeński, Kordowski, Korn, Kornacholski, Kornaszewski, Kornic, Kornickii, Kornicz, Korniłłowicz, Korniłowicz, Korniłowski, Korolko, Korowicki, Korpulewski, Kurniewicz, Laskowski, Laszkowski, Lyaszkowski, Łaszkowski, Marszałek, Meduski, Metelicki, Porembski, Porębski, Porubski, Roszkowski, Rymułtowski, Sałacki, Siestrzeniec, Słop, Sobek, Sokoł, Sokołowski, Sokół, Szczepanowski, Tuchliński, Walcerowski, Wasilowski, Wasiłowski, Wilamowski, Zakrzewski, Zdański, Zdzański.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.