Kozie Czuby
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kozie Czuby (niem. Gemsenbastei, słow. Kozie čuby, węg. Zerge-bástya[1]) – szczyt o trzech wierzchołkach (od zachodu na wschód kolejno: 2236[2] m, 2256[3] m, 2264 m[2]) w długiej wschodniej grani Świnicy w polskich Tatrach Wysokich, w masywie Koziego Wierchu. Autorem nazwy Kozie Czuby jest ks. Walenty Gadowski[4]. Przez szczyt ten prowadzi najtrudniejszy tatrzański znakowany szlak turystyczny zwany Orlą Percią[5].
Od lewej: Zamarła Turnia, Kozia Przełęcz, Kozie Czuby, Kozi Wierch. Poniżej Pusta Dolinka. | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Pasmo | |||
Wysokość |
2264 m n.p.m. | ||
Pierwsze wejście |
18 czerwca 1904 | ||
49°13′07,35″N 20°01′37,69″E | |||
|
Kozie Czuby od Koziego Wierchu oddziela Kozia Przełęcz Wyżnia (2240 m), a od pobliskiej Zamarłej Turni wąska i głęboka Kozia Przełęcz (2137 m). Kozie Czuby opadają urwistymi ścianami o wysokości ok. 200 m w kierunku Dolinki Koziej i ok. 250 m w kierunku Dolinki Pustej. Przez ściany poprowadzonych jest kilka dróg wspinaczkowych, szczyt jest jednak mniej popularny niż sąsiednie Zamarła Turnia i Kozi Wierch[6].
Pierwsze odnotowane wejście:
- latem – ks. Walenty Gadowski, Klemens Bachleda i Jakub Gąsienica Wawrytko starszy, 18 czerwca 1904 r., a północną ścianą – Michał Beynarowicz w 1912 r.[7]
- zimą – Jerzy Lande, Jan Małachowski, Mariusz Zaruski, 26 marca 1913 r.[8]
Przejście przez Kozie Czuby ułatwiają zamontowane łańcuchy i klamry. Do 2012 r. miało tutaj miejsce 9 wypadków śmiertelnych[5].
Fragment Orlej Perci przebiegający przez Kozi Wierch i Kozie Czuby został zbudowany w 1904 r. i wykończony rok później[5].
- Zejście z Kozich Czub. Widok z Koziego Wierchu
- Widok z Koziego Wierchu
- Kozie Czuby latem
- Kozie Czuby zimą