Król królów (film 1961)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Król królów (ang. King of Kings) – amerykański biblijny dramat biograficzny z 1961 roku w reżyserii Nicholasa Raya na podst. Ewangelii zawartych w Nowym Testamencie. W rolach głównych wystąpili Jeffrey Hunter, Siobhán McKenna, Royal Dano i Robert Ryan.
Jeffrey Hunter jako Jezus | |||
Gatunek | |||
---|---|---|---|
Rok produkcji |
1961 | ||
Data premiery |
11 października 1961 | ||
Kraj produkcji | |||
Język | |||
Czas trwania |
168 minut | ||
Reżyseria | |||
Scenariusz | |||
Główne role |
Jeffrey Hunter | ||
Muzyka | |||
Zdjęcia |
Manuel Berenguer | ||
Scenografia |
Enrique Alarcón | ||
Kostiumy |
Georges Wakhévitch | ||
Montaż |
Harold F. Kress | ||
Produkcja |
Samuel Bronston(inne języki) | ||
Wytwórnia | |||
Dystrybucja |
Metro-Goldwyn-Mayer | ||
Budżet |
5 037 000 USD | ||
Nagrody | |||
nominacja do Złotego Globu za najlepszą muzykę | |||
|
Film opowiada o życiu Jezusa z Nazaretu, przedstawiając jako trzy oddzielne wątki. Pierwszy to losy Chrystusa od czasu jego narodzin, poprzez chrzest u Jana Chrzciciela, aż po wybór uczniów. Drugi wątek przedstawia dwór Heroda Antypasa i panowanie Rzymian. Ciąg dalszy historii to rządy Poncjusza Piłata. Trzeci i najbardziej kontrowersyjny motyw to losy Barabasza, który został przedstawiony jako ambitny żydowski opozycjonista i buntownik walczący z Rzymianami.
Rozpoczęty w 1951 roku przez Johna Farrowa jako projekt filmowy oparty na życiu Jezusa, wstępnie zatytułowany Son of Man. Właściwa produkcja rozpoczęła się w listopadzie 1958 roku, kiedy Farrow nawiązała współpracę z Samuelem Bronstonem po ich współpracy przy filmie John Paul Jones (1959)[1]. W następnym roku Farrow opuścił projekt z powodu różnic twórczych, a Nicholas Ray został zatrudniony jako reżyser. Następnie Ray zatrudnił scenarzystę Philipa Yordana do napisania nowego scenariusza. Okres zdjęciowy rozpoczął się w kwietniu 1960 roku, a zakończył się w październiku bieżącego roku[2].
Finansowanie filmu początkowo zapewnił Pierre S. Du Pont III(inne języki), ale Bronston zaapelował o większe fundusze od Metro-Goldwyn-Mayer, które po sukcesie swego Ben-Hurem (1959) zainteresowało się kolejnym filmem religijnym. Dzięki zaangażowaniu wytwórni do filmu zrealizowano dokrętki w grudniu 1960 roku i ponownie w maju 1961 roku[3].
Król królów spotkał się z mieszanym przyjęciem ze strony krytyków, lecz był sukcesem finansowym generując 13,4 mln dolarów światowych przychodów ze sprzedaży biletów. Film otrzymał nominację do Złotego Globu za najlepszą muzykę[4].