Królestwo Danii i Norwegii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Królestwo Danii i Norwegii (duń.-norw. Danmark-Norge) – dawny twór polityczny, stanowiący unię realną obejmującą królestwa Danii i Norwegii, w którego skład wchodziły również podległe formalnie Norwegii: Islandia, Grenlandia i Wyspy Owcze.
| 1523/1536–1814 | |||||
| |||||
 | |||||
| Język urzędowy | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Stolica | |||||
| Ustrój polityczny | |||||
| Typ państwa | |||||
| Pierwszy król | |||||
| Ostatni król | |||||
| Szef rządu |
król (ostatni) Fryderyk VI | ||||
| Waluta | |||||
| Data powstania |
1536 | ||||
| Data likwidacji | |||||
| Terytoria zależne | |||||
| |||||
Unia personalna jedynie między Danią i Norwegią powstała w 1523 roku po wystąpieniu Szwecji z unii kalmarskiej. Od 1536, kiedy to rozwiązano Radę Królewską Norwegii rola polityczna tego kraju zaczęła systematycznie maleć. Całość decyzji politycznych podejmowana była w Kopenhadze. Mimo to Norwegia zachowała m.in. odrębny system prawny. Oba królestwa pozostawały związane unią do 1814 roku.
Na ogół całą duńsko-norweską monarchię zwano Królestwem Danii, gdyż w związku obu państw zdecydowanie dominowała Dania. Stolicą całej monarchii była stolica Danii – Kopenhaga. W skład monarchii wchodziły także księstwa Szlezwik i Holsztyn, które w 1460 roku odziedziczył król Chrystian I.
Nazwa Dania-Norwegia wynika z tytułu królewskiego rządzącego połączoną monarchią władcy. Tytuł brzmiał Król Danii i Norwegii, Wendów i Gotów.