Krążowniki lekkie typu Nagara
typ japońskich krążowników / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Krążowniki lekkie typu Nagara?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Krążowniki lekkie typu Nagara (jap. 長良型軽巡洋艦 Nagara-gata kei-jun’yōkan) – seria sześciu japońskich krążowników lekkich okresu międzywojennego i II wojny światowej, stanowiących rozwinięcie krążowników typu Kuma. Okręty wprowadzono do służby w cesarskiej marynarce w latach 1922–1925. Jednostki tego typu wzięły udział w wojnie chińsko-japońskiej, a następnie w walkach II wojny światowej na Pacyfiku.
Prototypowa „Nagara” w 1932 roku | |||
Kraj budowy | |||
---|---|---|---|
Użytkownicy | |||
Stocznia |
Sasebo, Uraga, Mitsubishi-Nagasaki, Kawasaki-Kobe | ||
Wejście do służby |
1922–1925 | ||
Wycofanie |
1945 | ||
Zbudowane okręty |
6 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność |
standardowa: 5252,7 t | ||
Długość |
162,15 m | ||
Szerokość |
14,17 m | ||
Zanurzenie |
4,85 m | ||
Napęd |
cztery zespoły turbin zasilane przez 12 kotłów, cztery śruby | ||
Prędkość |
36 w. | ||
Zasięg |
6000 mil morskich przy prędkości 14 w. | ||
Załoga |
nominalnie 450 osób | ||
Uzbrojenie |
• początkowo: | ||
Opancerzenie |
burty: 63,5 mm | ||
Wyposażenie lotnicze |
katapulta, 1 wodnosamolot | ||
|
Podczas wieloletniej służby były kilkukrotnie przezbrajane, zaś druga jednostka z serii – „Isuzu”, została przebudowana na krążownik przeciwlotniczy w 1943 roku. Wszystkie jednostki zostały zatopione podczas działań w czasie II wojny światowej przez okręty podwodne lub lotnictwo.
Uzbrojenie główne okrętów stanowiło początkowo siedem pojedynczych dział kalibru 140 mm, w późniejszym czasie służby krążowniki (oprócz „Yury”) zyskały podwójne działa uniwersalne kal. 127 mm w miejsce siódmego działa kal. 140 mm oraz liczne stanowiska armat plot. kal. 25 mm. Wyporność standardowa krążowników o długości 162,5 m, wynosiła początkowo 5170 ton. Napęd stanowiły cztery zespoły turbin, zasilane przez dwanaście kotłów parowych. Okręty były w stanie osiągnąć maksymalną prędkość wynoszącą 36 węzłów.