Literatura polska – pozytywizm
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pozytywizm, pozytywizm warszawski[1] – okres literacki i prąd literacki w historii literatury polskiej obejmujący twórczość wychowanków Szkoły Głównej Warszawskiej, pokolenia dorastającego w latach powstania styczniowego (1863–1864), rozwijającego działalność literacką po jego upadku i w granicach Królestwa Polskiego; późna faza twórczości pozytywistów (po 1881)[2] współistniała z wczesną fazą twórczości pisarzy Młodej Polski.