Małgorzata Parmeńska

Małgorzata Parmeńska
	Małgorzata z Bożej łaski księżna Parmy i Piacenzy, regentka i gubernatorka Niderlandów[1][2]
	księżna Florencji
Okres	od 1536; do 1537
Jako żona	Aleksandra
Następczyni	Eleonora Álvarez de Toledo
	księżna Camerino
Okres	od 1540; do 1545
Jako żona	Oktawiusza
Poprzedniczka	Katarzyna Cybo
Następczyni	Julia Mancini
	markiza Novary
Okres	od 1547; do 1586
Jako żona	Oktawiusza
Poprzedniczka	Hieronima Orsini
Następczyni	Małgorzata Aldobrandini
	księżna Parmy i Piacenzy
Okres	od 1556; do 1586
Jako żona	Oktawiusza
Poprzedniczka	Hieronima Orsini
Następczyni	Małgorzata Aldobrandini
	Namiestniczka Niderlandów
Okres	od 1536; do 1567
W imieniu	Filipa II
Poprzednik	Emanuel Filibert, książę Sabaudii
Następca	Ferdynand Álvarez de Toledo, książę Alba
	Dane biograficzne
Dynastia	Habsburgowie
Data urodzenia	5 lipca 1522
Data śmierci	18 stycznia 1586
Ojciec	Karol V Habsburg
Matka	Johanna van der Gheynst
Mąż	Aleksander Medyceusz
Mąż	Ottavio Farnese
Dzieci	Karol; Aleksander
	Multimedia w Wikimedia Commons

Małgorzata Parmeńska, Małgorzata Austriaczka (ur. 5 lipca 1522 w Oudenaarde, zm. 18 stycznia 1586 w Ortonie) – pierwsza księżna Florencji[3] jako żona Aleksandra Medyceusza, władczyni Penne, Camerino, Leonessy i Cittaducale[4][5], księżna Parmy i Piacenzy jako żona Oktawiusza Farnesego.

Quick facts: Okres, Jako żona, Następczyni, Okres, Jako żo... ▼

Namiestniczka (regentka) Niderlandów w latach 1559-1567[6] (trzecia kobieta na tym stanowisku po swoich krewnych Małgorzacie, księżnej Sabaudii oraz Marii, królowej Węgier, które ją wychowały)[7].

Nieślubna córka cesarza Karola V i Flamandki Johanny van der Gheynst[6], służącej u Karola de Lalaing, pana de Montigny, przyrodnia siostra króla Hiszpanii Filipa II.

Małgorzata w wieku siedmiu lat została obiecana Aleksandrowi Medyceuszowi (bratankowi lub najprawdopodobniej synowi papieża Klemensa VII). Poślubiła go w 1536 roku[8]. Rok później jej mąż został zamordowany przez swojego dalekiego kuzyna[9].

W 1538 poślubiła Oktawiusza Farnesego. Z woli Filipa II w latach 1559–1567 była generalną namiestniczką Niderlandów, zastępując na tym stanowisku księcia Sabaudii[10]. Za jej rządów doszło do powstania antyhiszpańskiego. W 1567 zrezygnowała z urzędu na rzecz księcia Alby i pod koniec grudnia wyjechała do Włoch[6][10].

Z Oktawianem miała synów bliźniaków – Karola (zm. niedługo po porodzie) i Aleksandra (1545–1592), księcia Parmy.