Machajrodony
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Machajrodony – wymarła podrodzina kotowatych, żyjąca w drugiej połowie trzeciorzędu i plejstocenu. Charakterystyczne dla tych zwierząt są duże, szablasto zakończone górne kły, stąd też ich inna używana nazwa – "tygrysy szablastozębne". W uzębieniu występuje również zanik dolnych kłów i redukcja trzonowców, poza tym charakterystyczny jest duży kąt rozwarcia żuchwy. Najpowszechniej znanym rodzajem jest smilodon.
|
Ten artykuł należy dopracować |
Machairodontinae | |||
Okres istnienia: miocen–plejstocen | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina |
machajrodony | ||
|
Tradycyjnie w tej podrodzinie zwierząt wyróżniano następujące plemiona:
- Metailurini
- Homotheriini
- Smilodontini
Analiza filogenetyczna przeprowadzona przez Christiansena (2013) nie potwierdziła jednak podziału Machairodontinae na te trzy grupy. Z analizy tej wynika, że rodzaje Megantereon, Smilodon (tradycyjnie zaliczane do Smilodontini), Amphimachairodus, Homotherium i Xenosmilus (tradycyjnie zaliczane do Homotheriini) są szczególnie blisko spokrewnione i tworzą klad Eumachairodontia; inne machajrodony – Promegantereon (tradycyjnie zaliczany do Smilodontini), Machairodus, Nimravides (Homotheriini), Dinofelis i Metailurus (Metailurini) są bazalnymi przedstawicielami podrodziny i nie tworzą kladu[1].