Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości – polskie resortowe odznaczenie cywilne ustanowione rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 27 września 1928 roku dla upamiętnienia dziesięciolecia odzyskania niepodległości^[1][2].

Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Awers
Rewers
Baretka
Ustanowiono	27 września 1928
Wielkość	∅ 35 mm
Kruszec	brąz

Zasady nadawania

Na podstawie rozporządzenia medal przysługiwał obywatelom, którzy w okresie od 11 listopada 1918 roku do 11 listopada 1928 roku pełnili nienagannie służbę państwową – wojskową, cywilną, służbę samorządową lub w instytucjach publiczno-prawnych, a zwłaszcza:

• odbyli czynną służbę wojskową w charakterze wojskowych zawodowych lub niezawodowych;
• pełnili faktycznie służbę w urzędach, instytucjach państwowych, samorządowych lub innych instytucjach publiczno-prawnych;
• okres pełnienia służby (tak wojskowej, jak i cywilnej liczony był łącznie) musiał wynosić co najmniej 5 lat.

Medal nadawał prezes Rady Ministrów i ministrowie poszczególnych resortów, a także upoważnione przez nich władze podległe.

Opis odznaki

Odznaką Medalu Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości był okrągły medal o średnicy 35 mm, wykonany z brązu. Na awersie znajduje się wizerunek z profilu, głowy marszałka Józefa Piłsudskiego. Na rewersie znajdują się daty: 1918 – 1928, a nad nimi wizerunek usuwającego osty oracza z pługiem – mający symbolizować pracę na nowinach, od podstaw.

Projektantami medalu byli Józef Aumiller i Tadeusz Breyer^[3]. Sygnatura pierwszego z nich znajduje się na awersie, zaś drugiego na rewersie, na którym swój znak umieścił również wykonawca – Mennica Państwowa.

Medal zawieszony był na wstążce o szerokości 38 mm koloru jasnobłękitnego.

Odznaczeni

Z tym tematem związana jest kategoria: Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.