Medaliści igrzysk olimpijskich w narciarstwie alpejskim
lista w projekcie Wikimedia / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Medaliści igrzysk olimpijskich w narciarstwie alpejskim?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Medaliści igrzysk olimpijskich w narciarstwie alpejskim – zestawienie zawodników, którzy przynajmniej raz stanęli na podium zawodów olimpijskich w narciarstwie alpejskim mężczyzn.
Narciarstwo alpejskie zadebiutowało na igrzyskach olimpijskich w 1936 roku w Garmisch-Partenkirchen. Wówczas do programu olimpijskiego włączono zawody w kombinacji alpejskiej. Kombinację rozegrano również podczas kolejnych igrzysk, w 1948 w Sankt Moritz, a następnie wyłączono ją z programu olimpijskiego. Kolejne zawody olimpijskie w kombinacji odbyły się po czterdziestoletniej przerwie, tzn. podczas igrzysk w Calgary. Znajdowała się wśród konkurencji olimpijskich do 2006 roku włącznie, od kolejnych igrzysk w zamian rozgrywana jest superkombinacja. Od 1948 roku w ramach igrzysk olimpijskich rozgrywane są zawody w zjeździe i slalomie, od 1952 w slalomie gigancie, a od 1988 w supergigancie. Od początku do kalendarza igrzysk włączane były jednocześnie te same konkurencje alpejskie wśród mężczyzn i wśród kobiet. W 2018 roku po raz pierwszy rozegrano olimpijskie zawody drużynowe, w których udział wzięły czteroosobowe zespoły, składające się z dwóch kobiet i dwóch mężczyzn.
W narciarstwie alpejskim mężczyzn najwięcej medali olimpijskich zdobyli reprezentanci Austrii. W ich dorobku jest 68 medali – 23 złote, 20 srebrnych i 25 brązowych. Druga w klasyfikacji wszech czasów jest Norwegia (33 medale – 11 złotych, 11 srebrnych i 11 brązowych), a trzecia Francja (29 medali – 11 złotych, 8 srebrnych i 10 brązowych). Więcej medali od Francji i Norwegii zdobyła Szwajcaria (36), jednak narciarze z tego kraju mniej razy (10) stawali na najwyższym stopniu podium olimpijskiego.
Najbardziej utytułowanym narciarzem alpejskim jest Norweg Kjetil André Aamodt. W latach 1992–2006 zdobył on osiem medali – cztery złote, dwa srebrne i dwa brązowe. Pozostaje jedynym alpejczykiem, który ma na koncie cztery tytuły mistrza olimpijskiego. Po trzy złote medale zdobyli Alberto Tomba, Toni Sailer i Jean-Claude Killy. Tomba wywalczył ponadto dwa srebrne medale.
Trzykrotnie w konkurencjach mężczyzn zdarzyło się, że wszystkie trzy miejsca na podium olimpijskim zajęli reprezentanci jednego kraju. Po raz pierwszy wydarzyło się to w slalomie gigancie podczas igrzysk w Cortinie d’Ampezzo – wtedy wszystkie medale zdobyli Austriacy. Reprezentanci tego kraju zdobyli także wszystkie medale w slalomie podczas igrzysk w Turynie. Z kolei wszystkie miejsca podium w kombinacji na igrzyskach w Lillehammer przypadły Norwegom.
Dwukrotnie przyznano dwa medale tego samego kruszcu w jednej konkurencji podczas tych samych igrzysk olimpijskich. Po raz pierwszy w 1948 roku w zjeździe – wówczas ex aequo trzecie miejsce zajęli Karl Molitor i Ralph Olinger. Był to jedyny przypadek w narciarstwie alpejskim mężczyzn, że przyznano łącznie cztery medale olimpijskie. Podczas igrzysk w Nagano dwa srebrne medale przyznano w supergigancie. Wtedy ex aequo drugie miejsce zajęli Didier Cuche i Hans Knauß.
W haśle przedstawiono zestawienia medalistów igrzysk olimpijskich w narciarstwie alpejskim mężczyzn, czyli zawodników, którzy przynajmniej raz w karierze stanęli na podium olimpijskim. W tabelach nie zostały natomiast uwzględnione medalistki zawodów kobiet.