Metamynodon
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Metamynodon – rodzaj wymarłego ssaka z rodziny Amynodontidae zaliczanej do rzędu nieparzystokopytnych. Był najdłużej żyjącym przedstawicielem swej grupy. Pojawił się bowiem w późnym eocenie, a wymarł we wczesnym miocenie, kiedy to wyparł go ziemnowodny nosorożec Teleoceras. Skamieniałości znajdowane były w USA, Mongolii i Chinach.
Metamynodon | |||
Scott & Osborn, 1887 | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadtyp | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Infratyp | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina |
Amynodontidae | ||
Rodzaj |
Metamynodon | ||
|
To mierzące 4 metry zwierzę był daleko spokrewnione z dzisiejszymi nosorożcami, jednak wyglądało bardziej jak hipopotam. Jego przednie łapy posiadały 4 palce, podczas gdy u nosorożców zwykle występują 3. Był roślinożercą (świadczą o tym jego zęby), jego czaszka miała jednak krawędź typową dla mięsożerców. Przyczepiały się do niej mięśnie, dzięki którym spożywał twardy pokarm roślinny. Używał on w tym celu mięsistych warg i powiększonych kłów. Dzięki umieszczonym wysoko oczom cały czas widział okolicę będąc większościaciałą zanurzony w wodzie, jak to czynią dziś hipopotamowate i krokodyle.