Mięsień rylcowo-gnykowy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Mięsień rylcowo-gnykowy (łac. musculus stylohyoideus) – w anatomii człowieka parzysty, cienki, wrzecionowaty mięsień szyi, należący do grupy mięśni nadgnykowych. Swoim działaniem unosi i cofa kość gnykową[1][2].
Rozpoczyna się na wyrostku rylcowatym kości skroniowej, kończy na kości gnykowej[2]. Towarzyszy brzuścowi tylnemu mięśnia dwubrzuścowego, biegnąc bardziej powierzchownie[1].
Unaczyniony jest przez gałęzie tętnicy szyjnej zewnętrznej – tętnice: potyliczną i uszną tylną[1], a unerwiony przez gałąź mięśnia rylcowo-gnykowego od gałęzi dwubrzuścowej nerwu twarzowego[2][1].