Mikołaj Ignacy Wyżycki

Mikołaj Ignacy Wyżycki^[1] herbu Osmoróg (ur. 6 listopada 1698, zm. 7 kwietnia 1757 roku we Lwowie^[2]) – duchowny katolicki, dziekan krakowskiej kapituły katedralnej w latach 1726–1737, archidiakon krakowskie kapituły katedralnej do 1726 roku^[3], kanclerz krakowskiej kapituły katedralnej w latach 1722–1723^[4], scholastyk warszawski.

Ten artykuł dotyczy arcybiskupa lwowskiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Mikołaj Ignacy Wyżycki

Kraj działania	I Rzeczpospolita
Data urodzenia	6 listopada 1698
Data i miejsce śmierci	7 kwietnia 1757 Lwów
Arcybiskup metropolita lwowski
Okres sprawowania	1737-1757
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	7 lipca 1737
Odznaczenia

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	7 lipca 1737
Konsekrator	Jan Aleksander Lipski
Współkonsekratorzy	Andrzej Stanisław Załuski Antoni Sebastian Dembowski Franciszek Antoni Kobielski
Konsekrowani biskupi Józef Antoni Łaszcz 1738

Życiorys

6 maja 1737 mianowany arcybiskupem metropolitą lwowskim. Za jego rządów dokonał się rozwój życia zakonnego w archidiecezji, powstawały nowe parafie. Arcybiskup koronował również obraz Matki Bożej w lwowskim kościele Bożego Ciała.

10 lipca 1737 roku podpisał we Wschowie konkordat ze Stolicą Apostolską^[5].

W 1738 odznaczony Orderem Orła Białego^[6]. W Buczaczu właściciel tego miasta Mikołaj Bazyli Potocki mało nie napadł i nie ukarał arcybiskupa, który odważył się mu upomnieć publicznie o rozwiązłe życie.

18 stycznia 1754 roku podpisał we Lwowie manifest przeciwko podziałowi Ordynacji Ostrogskiej^[7].

Zmarł 7 kwietnia 1757 w wielki czwartek w klasztorze XX. Missyonarzów we Lwowie, których w 1746 sprowadził i w dawnym klasztorze Teatynów na krakowskim przedmieściu ulokował. Został pochowany w kościele XX. Misyonarzy^[8]. W kryptach kościoła p.w. św. Piotra i Pawła oraz klasztoru Jezuitów we Lwowie znajduje się jego sarkofag^[9].

Przypisy

1. Сzasem wzmiankowany jako Karol Wyżycki → Zob. : Iwan Bondarew, Mikołaj Potocki – starosta Kaniowski [w:] Kurier galicyjski, 11 lipca 2013.
2. Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 327.
3. Jan Szczepaniak, Spis prałatów i kanoników kapituły katedralnej oraz kapituł kolegiackich diecezji krakowskiej (XVIII wiek), Kraków 2008, s. 13.
4. Jan Szczepaniak, Spis prałatów i kanoników kapituły katedralnej oraz kapituł kolegiackich diecezji krakowskiej (XVIII wiek), Kraków 2008, s. 15.
5. Vetera monumenta Poloniae et Lithuaniae gentiumque finitimarum historiam illustrantia maximam partem nondum edita ex tabulariis Vaticanis, deprompta collecta ac serie chronologica disposita. T. 4, Ab Innocentio PP. XII usque ad Pium PP. VI 1697-1775.P.1-2, wydał Augustyn Theiner, Rzym 1864, s. 126.
6. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 168.
7. Złota Księga Szlachty Polskiej, rocznik V, Poznań 1883, s. 309.
8. Antoni Schneider. Encyklopedii Krajoznawstwa Galicji. Lwów : Druk. Zakł. Nar. im. Ossolińskich, 1871, s. 227.
9. Andrzej Betlej, Kościół p.w. ŚŚ. Piotra i Pawła oraz dawne kolegium Jezuitów [w:] Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego, Kraków 2012, cz. I, t. 20, il. 476. seria: Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej.

Bibliografia

• Piotr Nitecki: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999: słownik biograficzny. Warszawa: Instytut Wydawniczy "Pax", 2000. Brak numerów stron w książce